χάλια

είμαι στη σχολή.στο αμφιθέατρο θαλής.μπροστά μου είναι οι γιώργηδες.πιο μπροστά η νάνσυ.διαγώνια κάτω η σοφία και η άρτεμις.δίπλα ο άρης.πίσω η ζωή.περιμένουμε να τελειώσει η βασιλείου τα πυρηνικά της για να δώσουμε μουμουφουένα. πριν ήμαστε έξω στα τραπεζάκια. μιλούσαμε. λέγαμε διάφορα. να πάμε να φάμε.να πάμε σε καζίνο.να πάμε να χορέψουμε (η νάνσυ το'πε το τελευταίο).να πάμε εκδρομή στην αράχωβα.ή στην πάρνηθα.ή.ή.ή.τι έβλεπα;έβλεπα εφτά πρόσωπα.εφτά άτομα που έχουν κουραστεί.που προσπαθούν έστω και μέσω μιας ημερήσιας εκδρομής ή ενός φαγητού να ξεχαστούν.να προσπαθήσουν να αποκολληθούν πνευματικώς για λίγες ώρες απ'τις υποχρεώσεις της σχολής.
σε περίπου μισή ώρα ξεκινά η εξέταση.εγώ γράφω προχείρως αυτά που γράφω τώρα.οι υπόλοιποι προσπαθούν να διαβάσουν.είναι αυτό το άτιμο συναίσθημα πριν την εξέταση που θες να περισώσεις το οτιδήποτε.να διαβάσεις έστω και το ελάχιστο με την ελπίδα ότι αυτό το κάτι θα "πέσει".πολύ άσχημο συναίσθημα που κάθε φορά που τρυπώνει στο μυαλό μου με κάνει να σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
γαμώτο.που λέει κι η παναγιώτα.