είσαι σ'ένα δωμάτιο σφαιρικό.χωρίς καμία γωνία.το δάπεδο είναι γυάλινο και το υπόλοιπο είναι βαμμένο σε έντονες αποχρώσεις του μπλε.αυτό το δωμάτιο αιωρείται πάνω απ'τους δρόμους της βομβάης.και πότε σε τυφλώνουν οι αχτίδες του ήλιου,πότε βρέχει τόσο πολύ που μουσκεύουν τα κόκκαλά σου.αυτή η αιώρηση διαρκεί εκατόνείκοσι λεπτά.τόση είναι η διάρκεια του slumdog millionaire.καιρό είχα να νιώσω τόσο έντονα μια ταινία.μουσική/σκηνοθεσία/σενάριο/φωτογραφία.η απορία του βασίλη γι'αυτό το μπλε του νυχτερινού ουρανού.τόσο καλοφτιαγμένη ταινία.πολύ ωραία ταινία.τρία ζήτω στον κρυόκωλο άγγλο που ακούει στο όνομα danny boyle.εύγε.
δύο ταινίες που είδα με διαφορά εικοσιδύο ωρών.πόσο τέλειος και πόσο άθλιος μπορεί να'ναι ο κινηματογράφος.
υ.γ. τιμή&δόξα στο παλικάρι στη σειρά a στην αίθουσα τέσσερα.ευτυχώς ήταν αυτός και γελάσαμε και λίγο.
0 είπαν πως:
Post a Comment