κιτζ

στις λάθος επιλογές που με κάνανε οτι είμαι σήμερα.

στους ανθρώπους που έκλαψαν εξαιτίας μου.

στις εξομολογήσεις που ποτέ μου δεν έκανα.

στα κορίτσια που κάνανε τα γόνατά μου να τρέμουν.

στα ρίσκα που ακόμα με περιμένουν να τα πάρω.

let's break some hearts tonite

που γυρνώ; που περπατώ; που χάθηκα;

έβρεχε όλη την ημέρα σήμερα. το βράδυ ένιωσα την ανάγκη να βγω και να βυθιστώ ξανά. εκεί κάτω που είναι ζεστά κι όμορφα και κανείς δεν μπορεί να με πειράξει. έχω καταφέρει να σπάσω σε κομμάτια τον εγκέφαλό μου, να τον γεμίσω με άδεια κελιά, τα οποία αργά αλλά σταθερά τα γεμίζω με πράγματα. πράγματα που με στενοχωρούν, πράγματα που με φοβίζουν, πράγματα που με αγχώνουν. κάθε φορά, λοιπόν, που ένα κελί γεμίζει το γιορτάζω με μια βουτιά στο υποσυνείδητο. σήμερα ήταν μια τέτοια μέρα. κελί #έχωχάσειτομέτρημα σε γέμισα κι εσένα. με πίκρα, με φόβο, με αν, με τρεμάμενα δάχτυλα. και βγήκα στη βροχή κι οι μουσικές στ'αυτιά μου ήταν ξανά πλημμυρισμένες από συναισθήματα και τα μάτια μου ξαναβλέπανε φωτογραφίες παντού και το μυαλό πάλι έτρεχε με ρυθμούς που δύσκολα ακολουθώ. βρεχόταν το πρόσωπό μου κι ήταν σα ν'άλλαζα δέρμα. κάθε τραγούδι ήταν και μία ανάμνηση, ένα όνειρο. κάθε ματιά μετατρεπόταν σε φωτογραφικό κάδρο. κάθε σκέψη ερχόταν να στοιβαχτεί με όσες ήδη υπάρχουν εκεί μέσα. κι ο δρόμος μετά μ'έβγαλε σπίτι μου. και στο ασανσέρ με κοίταξα στον καθρέφτη. μία ακόμη φορά με θυμάμαι έτσι. έναν Μάρτη, σ'ένα ημιυπόγειο μαγαζί στην Πατησίων, να δοκιμάζω μπροστά στον καθρέφτη μία μακρυμάνικη μαύρη μπλούζα. τι άσχημος που ήμουν, Θεέ μου! όχι, δεν εννοώ εξωτερικά. με κοιτούσα και σιχαινόμουν αυτό που έβλεπα. δυστυχώς, δε θυμάμαι τι μεσολάβησε και μου ξανάρεσε το είδωλό μου για να το επαναλάβω και τώρα.

θυμάμαι όμως να πιστεύω πως ένα τραγούδι μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή.

ακόμη το πιστεύω.

καληνύχτα.

αα

λέω

σκέφτομαι+γράφω

ανάπτυξε το γιατί σε εβδομήντα λέξεις

τραβώ φωτογραφίες γιατί στη γεωμετρία είχα γράψει δεκαεννιά και κάτι. τραβώ φωτογραφίες γιατί ξεγελώ την καριόλα το χρόνο. τραβώ φωτογραφίες και καταστρέφω λίγο λίγο ότι υπάρχει μέσα μου. σ'έχω στην καρδιά μου γιατί στη χημεία είχα γράψει δεκατρία και κάτι ή είκοσι παρά εφτά. σ'έχω στην καρδιά μου γιατί περιμένω την καριόλα το χρόνο. σ'έχω στην καρδιά μου γιατί αναπληρώνεις ότι καταστρέφεται μέσα μου με κάτι ομορφότερο.

λοβ

4'52''

σήμερα όμως, θα σου μιλήσω. γεννήθηκες πριν δυόμιση δεκαετίες και μια μέρα ξημέρωσε το έντεκα. και στον αέρα πλανάται μία άπειρη σκατίλα που σ'ενοχλεί τόσο πολύ. γι'αυτό όμως, είσαι κομμάτι της καρδιάς μου. γιατί ενώ ο κόσμος διαλύεται κι ο ήλιος βγαίνει από τη δύση, εσύ δεν πέφτεις, δεν τρικλίζεις. στέκεσαι στα πόδια σου. δε με κοιτάς. με βλέπεις. κι όση δύναμη αναβλύζει η ψυχή σου, άλλη τόση μεταδίδεις σε μένα. μακάρι να μπορούσα να στο ανταποδώσω. τώρα δεν έχω κάτι. κάποια μέρα όμως, θα'χω. πρόμις.

στα πρωινά που θα ξημερώσουν κι ο ήλιος θα βγει απ'την ανατολή. στις μαγικές μέρες. στο τραγούδι που δεν έχεις ακούσει ακόμη.

λοβ.

υγ και το τραγούδι συνεχίζει να επαναλαμβάνεται

.

μέχρι νεωτέρας

+ετι

έβαλα τα ακουστικά. τσεκ.

έβαλα τα βιολιά να χαϊδεύουν τα αυτιά μου. τσεκ.

κλείνω τα μάτια. τσεκ.

μπερδεύω τα γράμματα στο πληκτρολόγιο και τα ξανανοίγω. τσεκ.

έχω βγάλει τα παπούτσια. περπατώ πάνω σε κρύα βότσαλα. όλο αυτό δυσκολεύει το βάδισμά μου. η ρεφλεξολογία να'ναι καλά. διπλώνω το τελείωμα του παντελονιού για να μη βραχεί και βουτώ τα πόδια μου στο νερό. η θάλασσα είναι πιο κρύα απ' όσο περίμενα. συνεχίζω να περπατώ προς τα μέσα. όταν καταλαβαίνω πως το νερό έχει αγκαλιάσει τη μέση μου, σταματώ. αφήνω τα χέρια μου να τα παρασύρει το κύμα. κλείνω τα μάτια και στέκομαι. εκεί. όρθιος. τα κύματα θέλουν να χαλάσουν την ισορροπία μου. όχι. αυτή τη φορά, όχι. με κλειστά τα μάτια βλέπω πιο καθαρά. εναρμονίζομαι με την κίνηση του νερού. inner peace το λένε οι αγγλοσάξωνες.

σήμερα θα κοιμηθώ ήρεμος. έτσι το λέω εγώ.

καληνύχτα.

ποστ181

until we dream of life and life becomes a dream

δύοδέκα

είναι όμορφοι οι άνθρωποι. η χαζή, η μαρού, ο γιώργος, ο σπύρος, ο βασίλης, ο μιχάλης. αυτοί ήταν η δικιά μου χρονιά. έπρεπε να περάσουν τριακόσιεςεξήντατρεις μέρες για να πω οτι το δέκα άξιζε. στον άνθρωπο που μου μιλούσε, τον κοιτούσα κι έκλαιγα. αυτός ήταν η χρονιά μου.τραγούδια έβαλα, άλμπουμς έβαλα, πάρε και το τραγούδι του δέκα. το νοέμβρη του εννιά έβλεπες στην άνδρο την υπόθεση τόμας κράουν κι άκουγες το noel harrison. τον μάρτιο του δέκα περπατούσες μόνος στη λάρισα κι άκουγες το ίδιο κομμάτι διασκευασμένο απ'το βασιλικό. και ρε διάολε, πέρυσι αγάπησες ξανά το don't look back in anger. σε ένα λάιβ, στον πρώτο όροφο, με μια μπύρα στο χέρι. φέτος, ακούς το βασιλικό να στο τραγουδά λάιβ πάλι απ'τον πρώτο όροφο κι εσύ πάλι με μια μπύρα στο χέρι. the windmills of your mind.

στην άγνωστη.



καλή χρονιά να έχουμε. να 'στε όλοι καλά. να αγαπάτε.

dεkα

rewind

ιανουάριος: 1 2 (sol seppy)
φεβρουάριος: keep me in your heart for a while (warren zevon)
μάρτιος: da art of storytellin' pt.2 (outkast)
απρίλιος: if you go away (vassilikos)
μάιος: fits and starts (museé mecanique)
ιούνιος: π.π.σ. (moriginal champsystem)
ιούλιος: dance or die (janelle monáe feat. saul williams)
αύγουστος: patience (nas & damian marley)
σεπτέμβριος: lover of mine (beach house)
οκτώβριος: green lights (aloe blacc)
νοέμβριος: devil in a new dress (kanye west)
δεκέμβριος: be still (big boi feat. janelle monáe)

merikristmas

ο εμ στα λέει σε δύο κομμάτια. την όλη αλήθεια.

i’ll probably never get the props i feel i ever deserve.

that's why we sing for anyone who's ever been through shit in their lives till they sit and they cry at night wishin' they'd die till they throw on a rap record and they sit, and they vibe.

τα λέμε.

~

επειδή επίσημα ή ανεπίσημα λαμβάνω διαφόρων ειδών παράπονα για τη συμπεριφορά μου τον τελευταίο καιρό, το λέω μία και καλή για να τελειώνω. είμαι μια χαρά/δεν ήμουν μια χαρά/έπαιρνα τηλέφωνο για να σου πω τι έχω και ν'ακούσω κάτι ενθαρρύντικο/πήρα τα παπάρια μου/κι ένα εσεμέσ για το τι κάνω/καλά είμαι/τώρα δεν έχω καμία απολύτως όρεξη/εσείς εκεί κάτω στην αθήνα καλό θα'ναι να ανησυχείτε περισσότερο για κάποιον άλλο που τα'χει παίξει τελείως/δεν αναφέρομαι στον εαυτό σας/αλλά σε κάποιο άλλο άτομο.

αυτά

τριαντατέσσεrα πράγματα

1. είναι πάρα πολύ εύκολο να κριτικάρεις μία κατάσταση, για την οποία δε γνωρίζεις το παραμικρό.
2. μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. το δωμάτιο μου. που κοιμόμουν κι ακουμπούσα στον τοίχο για να δροσίζομαι.
3. είδα μια φωτογραφία στο ίντερνετ. καθόταν σ'ένα τραπέζι και συζητούσαν ο χατζιδάκις με τον τσαρούχη και τον ελύτη. τι όμορφες κουβέντες θα'ταν αυτές.
4. πόσο άσχημο πράγμα είναι οι ταμπέλες που βάζεις σε ανθρώπους.
5. προχθές θυμήθηκα το χιόνι που είχε ρίξει το 2004 στην αθήνα κι ένα απ'τα πιο αστεία βράδια της ζωής μου στο σπίτι του χλιμ.
6. το νορβηγικό δάσος του murakami θα γίνει ταινία. γιαπωνέζικη.
7. τον michael τον λάτρευα πάντα. έπρεπε να πεθάνει για να αποκτήσει ξανά τη φήμη που δικαιούταν.
8. τον kanye τον αγάπησα το 2003. έπρεπε να φάει πεντάστερο απ'το rolling stone και δεκάρι απ'το pitchfork για να καταλάβει ο κόσμος τι παπάδες κάνει.
9. τη lauryn την αγαπώ. θα έρθει η στιγμή που θα ξανανέβει εκεί που δικαιωματικά ανήκει.
10. πόσο ανορθόδοξα τοποθετημένες είναι οι φίτρες στο κεφάλι μου.
11. στο νούμερο εικοσιπέντε θα απαντήσω στο γιώργο και στο σπύρο για την κουβέντα στο άζτεκ.
12. στόχος πάντα υπήρχε. πάντα θα υπάρχει.
13. μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. που ερχόταν κόσμος, καθόμασταν στο σαλόνι κι εγώ κάτω στα μαξιλάρια να τους βλέπω να γελάνε και να χαίρομαι.
14. όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο πιο εύκολα φοβάται.
15. δεν έμαθα ποτέ να διαχειρίζομαι σωστά τον έρωτα.
16. μου αρέσει η παρατεταμένη σιωπή σε μια παρέα. που σταματάς να μιλάς για να αξιολογήσεις τι ειπώθηκε, να παρατηρήσεις τα πρόσωπα και τις αντιδράσεις των άλλων.
17. τι ωραία παράσταση ήταν το δυο. να κοιτάς αποχαυνωμένος τη σκηνή και κυριολεκτικά να νιώθεις την καρδιά σου να χαϊδεύει τη μπλούζα σου.
18. μου λείπουν τα πρώτα μηνύματα, η ανυπομονησία να τη δεις, ο πιο όμορφος κρύος ιδρώτας που υπάρχει.
19. αν φύγω απ'τη λάρισα θα στενοχωρηθώ πολύ που θα χάσω αυτό το καθημερινό με τη μαρού, το γιώργο και τον σπύρο.
20. θεωρώ σχεδόν ακατόρθωτο να βάλω καινούργιους ανθρώπους στη ζωή μου.
21. τα ροδάκινα στο μπάιος με τον μπιλ που μύριζαν καλοκαίρια στον πλαταμώνα κι είχαν τη γεύση της αθωότητας.
22. μελωδίες που ακούς και σου σκίζουν την καρδιά.
23. μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. το γέλιο και το κλάμα μου.
24. που το τρία έγινε τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα, έντεκα. μη φτάσεις στο δεκατρία.
25. τα τραγούδια που ακούω και δεν έχω να τα μοιραστώ. τις ταινίες που βλέπω μόνος μου. τις βόλτες που κάνω με τα χέρια μου στις τσέπες. τα όνειρα που κάνω και δεν περιλαμβάνουν κανέναν άλλο.
26. προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. δε θα μπορέσω να συμβιβαστώ με την ιδέα οτι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
27. τα χρόνια της ζωής μου που έχασα και χάνω. τα χρόνια που πάντα θα υπάρχουν σαν ανάμνηση να μου θυμίζουν πόσο λανθασμένα τα χειρίστηκα.
28. αν με ρωτάς τι είναι η αγάπη, άκου το miseducation της lauryn.
29. έφτασα στο σημείο να θεωρώ υπερτιμημένο τον ύπνο. δεν το χρειάζομαι. δε με συμπαθεί.
30. παρόλο που σιχαίνομαι τη γκρίνια, με πιάνω να γκρινιάζω πάντα.
31. ο φόβος πως η κατάντια θα γίνει συνώνυμη του ονόματός μου.
32. ο φόβος πως δε θα μπορέσω να ξαναφεθώ σε καμία.
33. ο φόβος πως θα κοιμηθώ και δεν θα ξυπνήσω.
34. ο φόβος πως φοβάμαι.

καληνύχτα

03101993

αυτός εκεί

ο συγκεκριμένος άνθρωπος

είχε μιά συγκεκριμένη ζωή

με συγκεκριμένες πράξεις.

γι' αυτό καί

η συγκεκριμένη κοινωνία

για το συγκεκριμένο σκοπό

τον καταδίκασε

σ' έναν αόριστο θάνατο.

------

σε ενοχοποιούν

όχι τόσο οι πράξεις σου

σε ενοχοποιούν οι σκέψεις

οι σχέσεις σου

κάτι χαμόγελα που έσβησες

κάτι μαλακισμένες εικόνες που κουβαλάς

σχεδόν ηλιοβασίλεμα

σε ενοχοποιεί η αθωότητά σου

και αυτά που της χρωστάς

κάτι λάθη

και κάτι πάθη

και έτσι είσαι ζωγραφισμένος

σ' ένα κόκκινο μπαλόνι που ανεβαίνει

δε μιλάει

ανεβαίνει πάνω απ' την πόλη.

------

γι'αυτό άμα κάνεις μιά κίνηση έτσι

να μας χαϊδέψεις

κάνουμε εμείς μιά κίνηση πίσω

σα να μη φάμε ξύλο.

γι'αυτό αν τύχει και μ'αγαπήσεις

πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ

πως θα μ'αγκαλιάσεις. πονάει εδώ.

κι εδώ. κι εκεί. μη! κι εδώ

κι εκεί.

------

κατερίνα γώγου

ο ανανεωμένος χώρος μου

κάθε μέρα το ίδιο. πνίγομαι, ακούω μουσικές, σταματώ να ανασαίνω, ξαπλώνω με τις μουσικές να συνεχίζουν να ακούγονται, ανασαίνω σαν εκατοστάρης αθλητής, οι μουσικές δε σταματάνε ποτέ, βυθίζομαι κάθε στιγμή όλο και πιο βαθειά. κάθομαι μπροστά απ'το πισί και γράφωσβήνω. κάθε μέρα το ίδιο. το βλέπετε κι εσείς οτι υπάρχει ένα μοτίβο ή είναι ιδέα μου;

σταμάτησα να σκέφτομαι το μέλλον μου. με άγχωνε και μου χάριζε σπυριά στο μέτωπο. δε σκέφτομαι ούτε το παρόν μου. η αναβλητικότητα είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά μου. μαζί με τη μύτη μου και τις περίεργες φύτρες του κεφαλιού μου. δε σκέφτομαι ούτε το παρελθόν μου. γιατί ρε καριόλια, μου συμπεριφερθήκατε σα να ήμουν κάποιος που πέρασε και δεν ακούμπησε. και δε μου άξιζε αυτό. τι είναι αυτό που σκέφτομαι τότε;

μου είπε προχθές ενώ πίναμε πως οφείλω να κυνηγήσω αυτό που με κάνει να νιώθω λουσμένος από φως. μου είπε προχθές ενώ πυροβολούσαμε στον αέρα πως χρωστάμε πράγματα στους εφτάχρονους εαυτούς μας. μου είπε πριν τέσσερις μέρες ενώ πίναμε πως πλέον έχουμε καρδιά εξηντάχρονου. και στις τρεις περιπτώσεις χρησιμοποίησα τα χέρια μου για μαξιλάρι και δεν είχα τη δύναμη να απαντήσω. τι κάνω εγώ για όλα αυτά;

κάτσε απέναντί μου και κοίτα με καθώς βυθίζομαι στο σκοτάδι. είναι ωραία εδώ κάτω. αν θες, έλα.

στηΒάσω

τα δύο τίζερ τρέιλερς για το 02ριγιούνιον

κάνγιε και νικήτας btw

έλ.έιτς.

πόσο πολύ

αγαπούσα

τη ζωή μου τότε;

υπενθύμιση

sidenote: το κείμενο γράφεται υπο τη μερική επίρροια αλκοόλης.

σήμερα, στις δεκατρείς νοέμβρη, σου λέω οτι είμαι καλά. επίσημα. το παρόν μου είναι όμορφο, το μέλλον μου φαίνεται οτι θα είναι καλό. ήπιες όμως και κοίταξες κάτω. πατάς πάνω σ'ένα χαλί. όσο καλά και να είσαι, η ιδιότητα του χαλιού είναι να κρύβει πράγματα που θες να μείνουν κρυμμένα. έτσι και τώρα. είδες το χαλί και τα θυμήθηκες. π**στη θωμά, ότι και να κάνεις, να θυμάσαι πως το χαλί που πατάς κρύβει πράγματα που δε θες να τα σκέφτεσαι. τόσο απλά. πράγματα που προτιμάς να μην αντιμετωπίσεις αλλά να σηκώσεις τη μια γωνία του χαλιού και να τα στοιβάξεις με οτι άλλο έχεις μαζέψει εκεί κάτω. μπορεί να σκέφτεσαι οτι δε θα βγούνε ποτέ πάνω. πιθανώς να μη συμβεί ποτέ. στο μυαλό σου όμως θα έρχονται κάθε μέρα να στοιχειώνουν κάθε όμορφη στιγμή που θα ζεις. γιατί? γιατί αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. το ποτήρι δε το βλέπεις μισοάδειο. δε το βλέπεις μισογεμάτο. ΠΑΝΤΑ το βλέπεις γεμάτο. καλό αυτό, αλλά αυτά που σε κυνηγάνε τώρα, θα σε κυνηγάνε πάντα. όσες μπύρες και να πιεις για να τα ξεχάσεις.

τέλος.

λες;