- είναι πάρα πολύ εύκολο να κριτικάρεις μία κατάσταση, για την οποία δε γνωρίζεις το παραμικρό.
- μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. το δωμάτιο μου. που κοιμόμουν κι ακουμπούσα στον τοίχο για να δροσίζομαι.
- είδα μια φωτογραφία στο ίντερνετ. καθόταν σ'ένα τραπέζι και συζητούσαν ο χατζιδάκις με τον τσαρούχη και τον ελύτη. τι όμορφες κουβέντες θα'ταν αυτές.
- πόσο άσχημο πράγμα είναι οι ταμπέλες που βάζεις σε ανθρώπους.
- προχθές θυμήθηκα το χιόνι που είχε ρίξει το 2004 στην αθήνα κι ένα απ'τα πιο αστεία βράδια της ζωής μου στο σπίτι του χλιμ.
- το νορβηγικό δάσος του murakami θα γίνει ταινία. γιαπωνέζικη.
- τον michael τον λάτρευα πάντα. έπρεπε να πεθάνει για να αποκτήσει ξανά τη φήμη που δικαιούταν.
- τον kanye τον αγάπησα το 2003. έπρεπε να φάει πεντάστερο απ'το rolling stone και δεκάρι απ'το pitchfork για να καταλάβει ο κόσμος τι παπάδες κάνει.
- τη lauryn την αγαπώ. θα έρθει η στιγμή που θα ξανανέβει εκεί που δικαιωματικά ανήκει.
- πόσο ανορθόδοξα τοποθετημένες είναι οι φίτρες στο κεφάλι μου.
- στο νούμερο εικοσιπέντε θα απαντήσω στο γιώργο και στο σπύρο για την κουβέντα στο άζτεκ.
- στόχος πάντα υπήρχε. πάντα θα υπάρχει.
- μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. που ερχόταν κόσμος, καθόμασταν στο σαλόνι κι εγώ κάτω στα μαξιλάρια να τους βλέπω να γελάνε και να χαίρομαι.
- όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο πιο εύκολα φοβάται.
- δεν έμαθα ποτέ να διαχειρίζομαι σωστά τον έρωτα.
- μου αρέσει η παρατεταμένη σιωπή σε μια παρέα. που σταματάς να μιλάς για να αξιολογήσεις τι ειπώθηκε, να παρατηρήσεις τα πρόσωπα και τις αντιδράσεις των άλλων.
- τι ωραία παράσταση ήταν το δυο. να κοιτάς αποχαυνωμένος τη σκηνή και κυριολεκτικά να νιώθεις την καρδιά σου να χαϊδεύει τη μπλούζα σου.
- μου λείπουν τα πρώτα μηνύματα, η ανυπομονησία να τη δεις, ο πιο όμορφος κρύος ιδρώτας που υπάρχει.
- αν φύγω απ'τη λάρισα θα στενοχωρηθώ πολύ που θα χάσω αυτό το καθημερινό με τη μαρού, το γιώργο και τον σπύρο.
- θεωρώ σχεδόν ακατόρθωτο να βάλω καινούργιους ανθρώπους στη ζωή μου.
- τα ροδάκινα στο μπάιος με τον μπιλ που μύριζαν καλοκαίρια στον πλαταμώνα κι είχαν τη γεύση της αθωότητας.
- μελωδίες που ακούς και σου σκίζουν την καρδιά.
- μου λείπει το παλιό μου σπίτι στην αθήνα. το γέλιο και το κλάμα μου.
- που το τρία έγινε τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα, έντεκα. μη φτάσεις στο δεκατρία.
- τα τραγούδια που ακούω και δεν έχω να τα μοιραστώ. τις ταινίες που βλέπω μόνος μου. τις βόλτες που κάνω με τα χέρια μου στις τσέπες. τα όνειρα που κάνω και δεν περιλαμβάνουν κανέναν άλλο.
- προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. δε θα μπορέσω να συμβιβαστώ με την ιδέα οτι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
- τα χρόνια της ζωής μου που έχασα και χάνω. τα χρόνια που πάντα θα υπάρχουν σαν ανάμνηση να μου θυμίζουν πόσο λανθασμένα τα χειρίστηκα.
- αν με ρωτάς τι είναι η αγάπη, άκου το miseducation της lauryn.
- έφτασα στο σημείο να θεωρώ υπερτιμημένο τον ύπνο. δεν το χρειάζομαι. δε με συμπαθεί.
- παρόλο που σιχαίνομαι τη γκρίνια, με πιάνω να γκρινιάζω πάντα.
- ο φόβος πως η κατάντια θα γίνει συνώνυμη του ονόματός μου.
- ο φόβος πως δε θα μπορέσω να ξαναφεθώ σε καμία.
- ο φόβος πως θα κοιμηθώ και δεν θα ξυπνήσω.
- ο φόβος πως φοβάμαι.
καληνύχτα
0 είπαν πως:
Post a Comment