καιρός.

έγραψε ο μάνος ελευθερίου:

σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά.

εγώ τί να πω τώρα?

γαμώτο που λέει κι η παναγιώτα.

υ.γ.1 ακόμη να συνέλθω απ'τη συνεργασία του κυρ-μάνου με τον ψινάκη.ΗΜΑΡΤΟΝ.(η μυρτώ μου το θύμισε.μόλις τώρα).

it's a matter of choice

από προχθές έχουμε παναγιώταζ κείμενο.αλλά είμαι μαρκομανής (ε,μυρτώ;) και το έβαλα σήμερα.τραβάτε κανα ζόρι?α!είπα μήπως...τσσς:

...σσσ...τώρα ποστάρει η Παναγιώτα..(ή μήπως..τώρα post-άρει ο Τσαρτσαρής??)

smile away.. :))
όταν ακούς το kiss me (sixpense none the richer).όταν κάποιος σε φωνάζει χαζούλα.όταν μιλάς,μιλάς,μιλάς...και συνειδητοποιείς ότι ο άλλος που σε ακούει,γελάει.όταν θυμάσαι κάτι για ένα ''ροζ ζωάκι''.όταν ακούς τον γιωργούλη να γελάει.όταν κάνεις χάι-5 με τον θωμά-βεβαίως!όταν κάποιος σε φωνάζει χαζούλα.όταν φτάνεις στους Μολάους με το ΚΤΕΛ (αργοοοό...ποοοοόλυ αργό)..και το ΝΙSSAN PRIMERA με την κόκκινη πινακίδα είναι εκεί.όταν ο μπαμπουλάκος σου δίνει ένα φιλί!όταν κοιτάς μια φωτογραφία.όταν θυμάσαι κάτι για ένα στοίχημα στο bowling.όταν..''δεν το θυμάσαιιιι σιιιίγουραααα..''όταν ο Βαγγελάκης σηκώνει το χέρι του και σημαδεύει την εξέδρα..πάντα εσένα δείχνει!όταν κάποιος σε φωνάζει χαζούλα.όταν η λέξη -βλακάκος- 'υπάρχει' για σένα μόνο γραμμένη greeklish.όταν 'κατεβαίνεις' την παπάγου με τα ακουστίκα στα αυτιά και συνηδειτοποιείς ότι έζησες ένα από τα ''όνειρα σου''.μαζί με τον Άρη-βεβαίως!όταν είσαι ΚΟΠΕΛΙΑ!όταν ακούς ένα 'γειά σου φίλε''.όταν δεν βρίσκεις λόγο να είσαι SaD.όταν ''ήμουν και εγώ στην έκθεση..''.όταν κάποιος σε φωνάζει χαζούλα!όταν ζεις στιγμές όπως αυτή..

somewhere between tears and clouds..:((

όταν ακούς το wish you were here (pink floyd)...(το εννοούσε!!).όταν είδες το χέρι του να τρέμει.όταν τον βλέπεις να πηγαινοέρχεται στον διάδρομο.όταν το 2+2 κάνει 22 και όχι 4.όταν η κλήση σου προωθείται.όταν το μυαλό σου έχει κολλήσει σε δύο ημερομηνίες.όταν ακούς μια ιστορία για ένα φασόλι.όταν δεν σε προσέχουν,απλά σε ακούν.όταν κοιτάς μια φωτογραφία.όταν τα όνειρα..σε δεσμεύουν!όταν τον πίστεψες.όταν τους στεναχωρείς.όταν κάνεις βήματα αλλά δεν προχωράς.όταν τον πίστεψες για δεύτερη φορά.όταν ακούς το when the smoke is going down.όταν τους απογοήτευσες.όταν σου λείπει μια αγκαλιά.όταν δεν σε αποχαιρέτησε ΠΟΤΕ!όταν ένα γιατί είναι τοοοοόσο μεγάλο που ένα διότι δεν αρκεί.όταν στις 06δωδεκάτου/08 ένιωσες πώς είναι να μην σε κρατούν τα γόνατα σου.όταν δεν σε καταλαβαίνουν.31δωδεκάτουτου08--->όταν σου διέλυσε τον κόσμο. :((---> όταν θα τον άφηνες να το κάνει ξανά.όταν κάποιος σε ΦΩΝΑΖΕ χαζούλα...

...there is always a reason to be happy for...
γαμωωώτοοο...

Παναγιώτα

υ.γ.1 ήταν η παναγιώτα σε μια έξαψη χαρμολύπης και μόλις τέλειωσε.

υ.γ.2 αυτό το μολαούς σαν ταινία με το daniel day lewis μου κάνει.

υ.γ.3 δεν ήξερα το σκηνικό με τον άρη.

υ.γ.4 αλλά το'μαθα.

υ.γ.5 nissan primera διαβάζω.

υ.γ.6 πως φαίνονται τα φράγκα,ε?

υ.γ.7 κι όχι.δεν είναι οι cardigans.

υ.γ.8 αυτά.

υ.γ.9 iΓεια.

top4

δεν είχα τίποτε άλλο να γράψω σήμερα, και μιας έχω να γράψω κανα top εδώ κι αρκετό καιρό, είπα να γράψω τα πέντε (5) τραγούδια που με χαρακτηρίζουν περισσότερο σαν άνθρωπο:

• like a rolling stone-bob dylan.το κομμάτι που με στιγμάτισε όσο κανένα άλλο.
• what's going on-marvin gaye.γράφτηκε χθες ή γράφτηκε πριν τριανταοχτώ χρόνια?
• many rivers to cross-jimmy cliff.το τραγούδι που θέλω για την κηδεία μου.
• and i love her-the beatles.i give her all my love.
• a change is gonna come-sam cooke.υπόκλιση.

αυτά είναι.σε όσους αναρωτιούνται που είναι ο michael,απαντώ ότι ο michael είναι κατηγορία μόνος του.θα ασχοληθώ σε επόμενο ποστ.

υ.γ.1 αύριο σκάει καινούριο 1στοτόσο.

υ.γ.2 μόλις παρατήρησα ότι σε μία πρόταση έχω βάλει τρεις φορές τη λέξη "γράψω". λεξιλογικός πλούτος,α?

μπλαέξι

ήθελα σήμερα να γράψω το βήτα μέρος.ξεκίνησα να το γράφω αλλά σταμάτησα.δε μου άρεσε.χθες φάγαμε ένα friday's και μετά πήγαμε να ακούσουμε τις μουσικές του νικήτα στο wunderbar.είναι πολύ τυπάς.και τον ντρέπομαι λίγο.το μπούκλετ θα το στείλω με fedex (κι όχι γενική ταχυδρομική).φάγαμε και mcflurry αλλά δεν ήταν τόσο γουάου. δουλειά στο πόδι έκανε η κυρία πίσω απ'το ταμείο. αλλάζει η ώρα αύριο.θα νυχτώνει απ'τις τρεις το μεσημέρι (ψαρώσατε λίγο,ε?).σήμερα πρέπει να κλείσουμε τα φώτα.εγώ επειδή είμαι κακός και κομπλεξικός και αλήτης και ναρκομανής θ'ανοίξω φώτα, φρυγανιέρες, αιρκόντισιο, τηλεόραση, θερμοσίφωνα, καφετιέρα, μπαλκονόπορτες, εκτυπωτή, τοστιέρα, φούρνο μικροκυμάτων, γκριλ, πλυντήριο, πιστολάκι.παναγιώτα ακόμη περιμένα το γραπτό.δε θα περιμένω για πολύ ακόμη.θα το αναθέσω αλλού.τώρα ακούω το illmatic.πολύ αρρώστια μαζεμένη.nasir jones b****es.

βαριέμαι.iΓεια.

worlds

failure

σεβασμός ο [sevazmós] : συναίσθημα βαθιάς εκτίμησης και θαυμασμού για κπ. του οποίου αναγνωρίζουμε την ιδιαίτερη αξία και ανωτερότητα και που συνοδεύεται από μία συμπεριφορά που αρμόζει στην προσωπικότητα, στην ηλικία, στην κοινωνική του θέση

αγάπη η [aγápi] : ψυχική διάθεση που κυριαρχείται από αισθήματα φιλίας, στοργής, συμπάθειας, τρυφερότητας, αφοσίωσης.

μπλέκω [bléko] : ασχολούμαι ή σχετίζομαι με υπόθεση ή δραστηριότητα συνήθ. ύποπτη, δυσάρεστη ή επιζήμια, μπερδεύομαι.

μίσος το [mísos] : συναίσθημα έντονης εχθρότητας που κάνει τον άνθρωπο να επιθυμεί το κακό για εκείνον εναντίον του οποίου αυτό στρέφεται.

αναγνωρίζω [anaγnorízo] : διαπιστώνω την ταυτότητα προσώπου ή πράγματος που κάποτε γνώρισα, ανασυνθέτοντας τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του.

ψε

από το μεσημέρι εως τις εφτά το απόγευμα,μελετούσα βήμα προς βήμα το μονοπάτι της αυτοκαταστροφής μου και πόσο καιρό θα μου πάρει να φτάσω στον τερματισμό.αργά ή γρήγορα θα φτάσω.δυστυχώς.

μετά όμως πήγα με το βασίλη και αφήσαμε το κακό να μπει στον ιντεάλ.μετά φάγαμε κεφτέδες,πουρέ,μακαρόνια και cheesecake στη βαρβάρα.είδαμε μια τοοοόσο ωραία κοπέλα όπου φοβηθήκαμε και φύγαμε.πήραμε κόκα κόλες απ'την πλατεία και περπατήσαμε να ξεφουσκώσουμε ενώ το πάρτυ του νικήτα δεν ήταν πάρτυ.σόλωνος.ακαδημίας. πανεπιστημίου.εκεί μας βρήκε η σοφία.πιο πριν έπρεπε να υποστεί την κλάψα του κύριου νταλάρα στο μέγαρο.και περπατήσαμε.πανεπιστήμιου.συζητάμε για το τη πορεία θα ακολουθήσουμε.αμαλίας.πλάκα.πόσο ωραία είναι όταν δεν υπάρχει ψυχή έξω και νομίζεις ότι είναι τα σκηνικά ταινίας του δαλιανίδη. αναφιώτικα.μια μικρή παύση να εξηγήσω στην παρέα το μέρος και το how-to στην περιοχή. πλάκα. κυδαθηναίων. κάπου εκεί είναι κι ένα καφέ που μας λέει ο βασίλης.ακόμη δε θυμάμαι πως το είπε. φιλλελήνων. περπατάμε να βρούμε τίποτα να φάει η σοφία.ερμού. ψυρρή.μαύρος γάτος για να ντερλικώσει η sophie.δύο κρέπες στην καθισιά.εμείς απλά κοιτάμε. μητροπόλεως. αιόλου. κολοκοτρώνη. κόσμο πολύ το booze,το ίδιο και το bartesera.σταδίου.βουκουρεστίου.διαλέγουμε τι θα φορέσουμε την άνοιξη-καλοκαίρι του εννιά.μετά ψάξιμο για το σπίτι που μας έλεγε η σοφία.αναγνωστοπούλου.μεγάλος κύκλος γύρω απ'την πλατεία.ξανά αναγνωστοπούλου.βρήκαμε το σπίτι στη δε-θυμάμαι-οδό.τι ωραία σπίτια που'χει 'κει πάνω.κλαίμε τη μοίρα μας.σίνα. ταξί mercedes. πέντε ευρώ.σπίτι.

ωραία περάσαμε.λίγο οι προσαγωγοί θέλουν φτιάξιμο αλλά καλά ήταν.το μονοπάτι μου, έκανε μια παράκαμψη τεσσάρων ωρών.

εμείς οι λίγοι

πλέι.

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης

με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας.

κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του "είναι" μας

και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτόν τον κόσμο.

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.

Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

υ.γ.1 το ποίημα/κείμενο είναι του γιώργου μακρή.

υ.γ.2 το διάβασα στο πιο τέλειο δωμάτιο/studio που είδα ποτές.αν και κάθε πέντε λεπτά τρόμαζα απ'το πτσιφ.

υ.γ.3 τιμή&δόξα στο δημήτρη που ανακάλυψε κουμπί για all around χρήση στο κινητό μου.

υ.γ.4 περιμένετε να σας πω πως λέγεται το κομμάτι που ακούτε.

υ.γ.5 δε λέω.

υ.γ.6 αυτές οι μαυρίλες που με πιάνουν&μ'αφήνουν,θα μ'αφήσουν επιτέλους?

υ.γ.7 ρε δημήτρη τι πληκτρολόγιο είναι αυτό???πωωωωω.καλύτερα να γράφω με το χέρι.

υ.γ.8 το video clip μου θα τα δώσει άσχημα.be prepared.

υ.γ.9 iΓεια.

notte sento

that's a fact.

ή στραβός είν'ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

φφ.εμείς αρμενίζουμε κεκλιμένα.

σκατά

no subject

σήμερα γράφει τα δικά του ο βασίλης.επειδή είναι τεμπέλης και ανθέλλην έγραψε το κείμενο σε γκρίκλις.εγώ απ'την άλλη,επειδή είμαι μάγκας και καραμπουζουκλής το αντιγράφω εδώ σε άπταιστα ελληνικά.

λοιπόν.....

περίεργη μέρα σήμερα!(φαντάσου ξεκίνησα να καθαρίζω την αυλή και τον "κήπο"...)

αφού την παράτησα κάποια στιγμή γιατί δεν την πάλευα άλλο,είπα να κάτσω στο pc.

ο jim ήταν στο msn και ξεκινήσαμε να τα λέμε όταν ξαφνικά εκεί που μιλούσαμε,για λόγο άγνωστο μου ήρθαν κάποιες εμπνεύσεις...

1.σκέφτηκα ένα βιντεάκι το οποίο ήθελα να κάνω από καιρό αλλά δεν ήξερα ποιον θα βάλω να παίξει..αλλά τελικά ήταν τόσο απλό γιατί αυτός που θα παίξει είσαι εσύ!!!!ναι εσύ t0mm1e,μπορεί να μη το ξέρεις ακόμη αλλά πιστεύω είσαι ο ιδανικός για το συγκεκριμένο..μην πάρεις κι αέρα!!ΜΟΝΟ ΓΙ'ΑΥΤΟ!!!!!!ΤΠΤ ΑΛΛΟ!!!!!!

δε σου έχω πει τι είναι άλλα θα το μάθεις όταν έρθει η ώρα.

2.επίσης ήθελα να ξεκινήσω να κάνω κάτι για να κάνω το μυαλό μου να ξεχαστεί και ξεκίνησα ένα stop motion film μόνος μου στο σπίτι.

αφού ξεκίνσα και μέχρι στιγμής είμαι κάπου στη μέση,έφαγα μια φρίκη με κάποια θέματά μου και δεν με είχε ο τόπος μέσα στο σπίτι..κι έτσι πήρα το αυτοκινητάκι μου και ξεκίνσα να βολτάρω στο athens (καιρό είχα να το κάνω και μου έλειψε είναι η αλήθεια).δε θυμάμαι και δεν ήξερα πάντα προς τα που πήγαινα, απλά οδηγούσα κι άκουγα ωραίες μουσικές.Θυμάμαι σίγουρα ότι έφτασα κάπου στην πεντέλη κάποια στιγμή (όχι στο τρελάδικο) και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν έχω και πολύ απόθεμα βενζίνης (αν είχα ίσως έφτανα και στο L.A.rissa) κι είπα να γυρίσω σπίτι γιατί μετά θα χρειαζόταν να 'ρθεις να με μαζέψεις απ'όπου γιατί έκανα και την άλλη εξυπνάδα να μην πάρω φράγκο μαζί μου.

φυσικά όαν ήρθα,όρεξη δεν υπήρχε για να συνεχίσω το stop motion,αν και σκέφτηκα να κάνω και κάποιες αλλαγές,οπότε ίσως το ξεκινήσω απ'την αρχή..πάντως πλάκα θα έχει!!το θέμα δεν μπορώ να σας το πω ακόμη αλλά σύντομα θα το δείτε..

τώρα γιατί κάθομαι και σας τα λέω όλα αυτά.δε ξέρω όσο νόημα έχει,αλλά μερικές φορές δεν χρειάζεται να έχει νόημα κάτι για να το κάνεις.απλά το κάνεις.-

αυτά....

***επίσης όποιος είδε αυτή τη μ*****α το watchmen και του άρεσε τι να πω...ΖΗΤΩ Ο ΦΩΣΚΟΛΟΣ!!ίσως η χειρότερη τανία που έχω δει στο cinema..κι έχω δει πολλεεεεεές!!!

Βασίλης

υ.γ.1 ήταν ο βασίλης και οι δημιουργίες του και μόλις τελείωσε.

υ.γ.2 όλα τα παραπάνω εξελίχθηκαν το σάββατο.

υ.γ.3 εγώ όμως είμαι αλήτης

υ.γ.4 και τα γράφω κυριακή.

υ.γ.5 θα παίξω και σε video clip?
υ.γ.6 γουάου.

υ.γ.7 οι βόλτες με τουτού στην αθήνα τα δίνουν.

υ.γ.8 ακόμη να συνέλθουμε απ'το watchmen

υ.γ.9 iΓεια.

άλφα μέρος

κφ.ένα.

ξεκίνησα να τραβώ φωτογραφίες το νοέμβρη του τρία στη γλασκώβη με μια epson 2.1mp.εκεί έβγαλα μία φωτογραφία που χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το λόγο,μου καθόταν καλά στο μάτι.διακοπή.ξαναέπιασα την ίδια μηχανή τον οκτώβρη του τέσσερα στην άνδρο.έβγαλα πολλές φωτογραφίες.έκανα κρόσια τα νεύρα (ξ)αδερφής.δε μου άρεσε καμία.δηλαδή τότε μπορεί και να μου άρεσε κάποια αλλά τώρα τις βλέπω και γελώ.το νοέμβρη του πέντε αγόρασα μια nikon e9000 3mp. έβγαλα μια φωτογραφία που έτυχε να βγει καλή γιατί υπήρχε μια αρμονία στην κίνηση των ατόμων που έβγαλα.τότε τη θεωρούσα τέλεια.τώρα τη βλέπω σαν ένα απλό snapshot. τίποτε παραπάνω.το νοέμβρη του έξι αγόρασα μια panasonic fz7 6mp.το γενάρη του εφτά σταμάτησα να υπάρχω.

κφ.δύο.

κάθομαι στο δωμάτιό μου μπροστά απ'τον υπολογιστή και βλέπω το ρολόι,βλέπω τον ήλιο να προχωρούν σε fast-forward.το συναίσθημα του τόσο έντονου πόνου δε μου επιτρέπει να σκεφτώ κάτι άλλο.ενσυνείδητα.ένα μεσημέρι με θυμάμαι να κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου και να κοιτώ τις αχτίδες του ήλιου να λούζουν τον τοίχο.πάω στον τοίχο. κοιτώ τις χαραμάδες του πατζουριού.με τυφλώνει το φως.δε βλέπω απλώς τον ήλιο.το μυαλό μου βλέπει θάλασσες,βλέπει κόσμο να περπατά γρήγορα,βλέπει ζωή.εγώ όμως είμαι πίσω απ'το πατζούρι.κλικ.block'd.

κφ.τρία.

κάποια στιγμή αποφασίζω να βγω.εννιά το πρωί περπατώ στην ιερά οδό με τη μηχανή στο χέρι.φωτογραφίζω σπίτια εγκαταλελειμένα.γέρους με την πλάτη γυρισμένη. σύννεφα.γκραφίτι του b.πράγματα δηλαδή που απλώς με κάνουνε να ξεχνιέμαι.πράγματα που ομορφαίνουν τα μάτια μου.τίποτε περισσότερο.αυτές οι φωτογραφίες είναι που ανεβάζω στο myspace και βλέπω οτι αρέσουν σε κάποιους.ή τουλάχιστον μου λένε οτι τους αρέσουν.

κφ.τέσσερα.

κυριακή του πάσχα.δύοχιλιάδεςεφτά.είμαι στον αμπελώνα. έχει μαζευτεί κόσμος.εγώ είμαι στον πάνω όροφο του σπιτιού και βλέπω να κάθεται σε μια πράσινη πολυθρόνα εκείνη.μία παιδική κούκλα με ξανθιά σγουρά μαλλιά και μπλε μάτια.πιο άσχημα δε μπορώ να νιώσω.την παίρνω και πηγαίνω στο κοτέτσι σ'ένα δωμάτιο που έχει από περιστέρια μέχρι ποντίκια.εκεί υπάρχουν δύο ψάθινες καρέκλες.απ'αυτές που έχουν τα παλιά καφενεία.κλείνοντας την πορτά βλέπω το ίδιο πράγμα.τις αχτίδες του ήλιου να πέφτουν στον πλινθόκτιστο τοίχο.εκεί βάζω τις καρέκλες.δίπλα-δίπλα.και τότε θυμάμαι γιατί βρίσκομαι στο δωμάτιο.η μία καρέκλα θα φύγει.θα πάει στην σκιά.στην άλλη,σ'αυτή που φωτίζεται ακόμη,θα κάτσει εκείνη.θα στηθώ με τη μηχανή απέναντί της.αντιμετωπίζοντας την.θέλοντας να την απογυμνώσω. κλικ.πάω να φύγω.όπως γυρνώ δίπλα στην πορτά ξαναβλέπω πατζούρι.ξύλινο κι αυτή τη φορά.ο ήλιος πάλι διαπερνά τις χαραμάδες.όπως πριν ένα χρόνο.εγώ όμως ακόμη περιμένω.κοροϊδεύω τον εαυτό μου.δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι καλό.η κούκλα, την οποία τόση ώρα κρατώ απ'το χέρι,δε μου φαίνεται τόσο ξανθιά.δεν έχει τόσο φωτεινά μπλε μάτια.κάθεται μπροστά απ'το πατζούρι με την πλάτη στον ήλιο.δε της φωτίζει το πρόσωπο.δε θέλει να της φωτίσει το πρόσωπο.κανείς δεν είναι εκεί για να το δει.μόνη της κάθεται.κλικ.είναι τόσο σκοτεινή που θα δει το φως.δε το ξέρει ακόμη.

clouds are sleeping

mood.no good.

.

all these voices in my head

when i lay down in my bed

τρίαάλφα

θυμάμαι από μικρός,όταν θέλανε να διαφημίσουνε κάποιο προϊόν του βάζανε πριν το όνομα το τρίαάλφα.αυτό δηλαδή που σήμαινε ποιότητα.αυτό που σου εγγυόταν το καλύτερο δυνατό.αυτό το τρίαάλφα που το βάζανε στα φασόλια,στο χαλβά,στα ρούχα.αυτό το τρίαάλφα που συνόδευε σχεδόν κάθε καταναλωτικό αγαθό που αγοράζαμε.κι αυτό γιατί αυτό που αναζητούσαμε πάντα στη ζωή μας ήταν το ευ.το ζην το'χαμε εξασφαλισμένο και ψάχναμε το κάτι παραπάνω.το κάτι παραπάνω που θα'παιρνε τη ζωή μας και θα την πήγαινε σε ένα ανώτερο βιοτικό επίπεδο.σ'αυτό το επίπεδο που θα φορούσαμε nike κι όχι mike.που θα οδηγούσαμε το αυτοκίνητο με τα δέρματα και τους τριανταέξι αερόσακους. που θα σκάγαμε φράγκα για να ακούσουμε τον κιάμο.που θα πέρναμε την εκατονεικοσάρα τηλεόραση που δε θα χωρούσε στο σπίτι.που θα πέρναμε το κινητό με την κάμερα,το εμπιθρί,το σέικερ.που θα'χαμε την επιλογή να διαλέξουμε τόπο διακοπών.που θα τρώγαμε στο κολωνάκι γιατί τα πετράλωνα είναι passé.με τον καιρό όμως,συνειδητοποίησα ότι κάτι πάει στραβά στην όλη φάση.είχαμε ντύσει τις ζωές μας με τρίαάλφα αλλά οι ζωές μας δεν ήταν τρίαάλφα.το ευ δεν εμφανίστηκε ούτε κατά διάνοια.το ζην δεν χάθηκε. υπάρχει για να μας θυμίζει τη σκατένια εποχή που ζούμε.τη σκατένια εποχή που εμείς οι ίδιοι την κάναμε σκατένια.πως τα καταφέραμε?με το να φοράμε nike και ο άλλος να φοράει χαρτόνια.με το να οδηγούμε αυτοκίνητο κι ο άλλος να μένει σε υπόγειο πάρκινγκ.με το να τρώμε στο κολωνάκι κι ο άλλος να τρώει πάνω σε κολωνάκι.

σήμερα όμως,κατάλαβα ότι όλο αυτό τον καιρό,αυτό το τρίαάλφα υπήρχε στη ζωή μας.για την ακρίβεια όριζε τη ζωή μας.αμάθεια.απληστία.αλαζονεία.τρεις λέξεις.τρεις λέξεις που, είτε θέλετε να το παραδεχθείτε είτε όχι, παίζουν εξέχοντα ρόλο στην ζωή μας.τρεις λέξεις που κανείς μας δεν προσπαθεί να τις διώξει.συμβιβαζόμεθα με την ύπαρξή τους.ζούμε με αυτές.πολλές φορές ζούμε από αυτές.το ξέρω ότι στους περισσότερους δεν αρέσει αυτή η κατάσταση.το ξέρω όμως επίσης ότι δε θα σκάσουμε κιόλας.εμείς να περνάμε καλά και χέστηκαμε τι κάνουν οι άλλοι.

ναι θα υπάρξουν αυτοί που θα πουν ότι το παραπάνω κείμενο είναι ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο.δε με νοιάζει όμως.αυτή είναι η αλήθεια που βλέπω εγώ και πρώτος λέω ότι αυτά τα τρίαάλφα οδηγούν τη ζωή μου.

γαμώτο.που λέει κι η παναγιώτα.

χάλια

είμαι στη σχολή.στο αμφιθέατρο θαλής.μπροστά μου είναι οι γιώργηδες.πιο μπροστά η νάνσυ.διαγώνια κάτω η σοφία και η άρτεμις.δίπλα ο άρης.πίσω η ζωή.περιμένουμε να τελειώσει η βασιλείου τα πυρηνικά της για να δώσουμε μουμουφουένα. πριν ήμαστε έξω στα τραπεζάκια. μιλούσαμε. λέγαμε διάφορα. να πάμε να φάμε.να πάμε σε καζίνο.να πάμε να χορέψουμε (η νάνσυ το'πε το τελευταίο).να πάμε εκδρομή στην αράχωβα.ή στην πάρνηθα.ή.ή.ή.τι έβλεπα;έβλεπα εφτά πρόσωπα.εφτά άτομα που έχουν κουραστεί.που προσπαθούν έστω και μέσω μιας ημερήσιας εκδρομής ή ενός φαγητού να ξεχαστούν.να προσπαθήσουν να αποκολληθούν πνευματικώς για λίγες ώρες απ'τις υποχρεώσεις της σχολής.
σε περίπου μισή ώρα ξεκινά η εξέταση.εγώ γράφω προχείρως αυτά που γράφω τώρα.οι υπόλοιποι προσπαθούν να διαβάσουν.είναι αυτό το άτιμο συναίσθημα πριν την εξέταση που θες να περισώσεις το οτιδήποτε.να διαβάσεις έστω και το ελάχιστο με την ελπίδα ότι αυτό το κάτι θα "πέσει".πολύ άσχημο συναίσθημα που κάθε φορά που τρυπώνει στο μυαλό μου με κάνει να σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
γαμώτο.που λέει κι η παναγιώτα.

μπλαπέντε

γνωρίζω μια κοπέλα η οποία επέλεξε η ίδια το όνομα της.η οποία πήγε με τα πόδια στη βάφτισή της.την οποία όταν ο παπάς τη βάφτιζε χρησιμοποίησε και μαλακτικό γιατί είχε μακριά μαλλιά.όλα τα παραπάνω γιατί βαφτίστηκε στα τέσσερα της.χρόνια.μεγάλο σκηνικό το internet.χάζευα ψες το βράδυ και ανακάλυψα απ'το πουθενά τους mono.τρελή μπάντα.και στις δέκα του απρίλη θα'ναι στο fuzz.και μάλλον θα πάω.με το βασίλη.που τους ήξερε εδώ και καιρό.έτσι απ'το πουθενά είχα ανακαλύψει και το saltillo.ο οποίος,διάβασα, ετοιμάζει καινούριο άλμπουμ.χθες είχε γενέθλια η αννού.χρόνια πολλααά.γέρασες κι εσύ ραμολί.μετράμε μέρες αντίστροφα μέχρι την έλευση του στέφανου στην αθήνα.ωραίο γέλιο θα ρίξουμε πάλι.κοιμήθηκα χθες το απόγευμα για καμιά ώρα και σηκώθηκα γιατί είδα σε όνειρο να φτύνω τέσσερα δόντια μου.that can't be good.σε τέσσερις μήνες από σήμερα,θα ξυπνήσω σε άλλη χώρα για να ανακαλύψω ότι έχω κατουρηθεί.σε εκατονεικοσιμία μέρες και εφτά ώρες θα είμαστε μέσα στην ο2.τρρρτ.

early bath

cinΑΙΜΑ

είσαι σ'ένα δωμάτιο τετράγωνο είκοσι τετραγωνικών.οι τοίχοι είναι άσπροι.άσπρο είναι και το ταβάνι.και το πάτωμα.και ξαφνικά αρχίζουν αργά και βασανιστικά να συγκλίνουν όλοι οι τοίχοι.και το ταβάνι.και το πάτωμα.εσύ είσαι στη μέση και βλέπεις τις τσιμεντένιες πλάκες να σε πλησιάζουν.αυτή η ολίσθηση διαρκεί εκατόνεξηνταδύο λεπτά.τόση είναι η διάρκεια του watchmen.καιρό είχα να νιώσω τόσο άσχημα σε ταινία.τόσο άσχημα που να κουνιέμαι συνέχεια.να βλέπω την ταινία αλλά να σκέφτομαι σαρανταέξι άλλα πράγματα.να θέλω να σηκωθώ να φύγω.απαράδεκτη ταινία.τόσο απαράδεκτη που γύρισα σπίτι και ξάπλωσα να ηρεμήσω.τόσο απαράδεκτη που κάθομαι και το γράφω εδώ για να το θυμάμαι πάντα.ποιο?το πόσο απαράδεκτη ήταν.φ.

είσαι σ'ένα δωμάτιο σφαιρικό.χωρίς καμία γωνία.το δάπεδο είναι γυάλινο και το υπόλοιπο είναι βαμμένο σε έντονες αποχρώσεις του μπλε.αυτό το δωμάτιο αιωρείται πάνω απ'τους δρόμους της βομβάης.και πότε σε τυφλώνουν οι αχτίδες του ήλιου,πότε βρέχει τόσο πολύ που μουσκεύουν τα κόκκαλά σου.αυτή η αιώρηση διαρκεί εκατόνείκοσι λεπτά.τόση είναι η διάρκεια του slumdog millionaire.καιρό είχα να νιώσω τόσο έντονα μια ταινία.μουσική/σκηνοθεσία/σενάριο/φωτογραφία.η απορία του βασίλη γι'αυτό το μπλε του νυχτερινού ουρανού.τόσο καλοφτιαγμένη ταινία.πολύ ωραία ταινία.τρία ζήτω στον κρυόκωλο άγγλο που ακούει στο όνομα danny boyle.εύγε.

δύο ταινίες που είδα με διαφορά εικοσιδύο ωρών.πόσο τέλειος και πόσο άθλιος μπορεί να'ναι ο κινηματογράφος.

υ.γ. τιμή&δόξα στο παλικάρι στη σειρά a στην αίθουσα τέσσερα.ευτυχώς ήταν αυτός και γελάσαμε και λίγο.

brainstorm

οι μεταμεσονύχτιες βόλτες με το χιδεκατέσσερα στην αθήνα είναι ότι καλύτερο έχει να μου προσφέρει αυτή η πόλη.στην αφετηρία (στην κηφισιά) κάθεσαι στη θέση διαγώνια πίσω αριστερά απ'τον οδηγό (για να έχεις θέα όλο το παρμπρίζ) βάζεις στα αυτιά τα ακουστικά,ακούς τα premiers symptomes των air,κάθε τόσο το λεωφορείο σταματά σε στάσεις για να ανέβουν μετανάστες ή τύποι που δεν έχουν φράγκα/όρεξη να τα σκάσουν σε ταξί.κατεβαίνεις στον πύργο των αθηνών.περπατάς μόνος σου στη βασιλίσσης σοφίας.αυτοκίνητα.φώτα.πιθανώς και θόρυβος αλλά εσύ το μόνο που ακούς είναι το le soleil est pres de moi.είναι τόσο έντονο αυτό που νιώθεις που δε θες να φτάσεις στο σπίτι γρήγορα.δε κόβεις δρόμο.προσπαθείς να αργήσεις.να απολαύσεις όσο περισσότερο μπορείς τη μουσική,την πορτοκαλί απόχρωση των δρόμων,το κρύο.αναρωτιέσαι τι σόι φαγητό θα'χει η γωνιά του bill.δε θα πας ακόμη,θα περιμένεις να πας με τον ψηλό.αυτός εκτιμά κάτι τέτοια παρακμιακά.

πολύ όμορφη βόλτα.θα την ξανακάνω μία απ'αυτές τις μέρες.από τα λίγα πράγματα που θα μου λείψουν όταν φύγω απ'την αθήνα.

αυτή είναι η ζωή μας?

μία στο τόσο θα σας ζητάω να γράφετε ΟΤΙ θέλετε και θα το ανεβάζω εδώ.αυτό γίνεται γιατί βαριέμαι να γράφω εγώ κάθε μέρα.το πρώτο κείμενο είναι της γεωργίας (aka maevius):

Ξύπνησα σήμερα κ είχα ανάγκη να μιλήσω με το φίλο μου Θωμά...Χάθηκα από τον κόσμο,από τους φίλους μου...έχω να δω τους γονείς μου από τα Χριστούγεννα..κι όλα αυτά για να πάρω αυτό το πολυπόθητο πτυχίο..

Κι έτσι σκέφτομαι,με πιάνουν οι προβληματισμοί και το άγχος..Έτσι θα γίνω??Έτσι θα γίνουμε??Τώρα είναι απλά σπουδές,αύριο είναι δουλειά και αργότερα οικογένεια...Έτσι θα αποξενωθούμε?Θα είναι πολυτέλεια να μιλήσεις στο τηλέφωνο με ένα κολλητό/ή?

Με έπιασε μια μούρλα γενικά αυτές τις μέρες...για τα γεράματα,για τα ξεμωράματα..Δε θέλω να γεράσω,νομίζω ότι δεν είμαι έτοιμη να γίνω καν 30!!!Πόσο μάλλον μαμά με μυξιάρικα,οικονομικά προβλήματα,πόνους στη μέση και αργότερα γιαγιά..κι αυτό φίλοι μου είναι ο σκοπός που ερχόμαστε σ'αυτόν τον κόσμο..που και πάλι θα επανέλθω και θα πω..θα είναι πολυτέλεια να πιω ένα καφέ με ένα φίλο/η..???Δηλαδή ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.-

Και τελικά τι κάναμε σ'αυτή τη ζωή??Σπουδάζαμε για να βρούμε μια δουλειά,για να βγάλουμε λεφτά και να βγάλουμε κανα γούστο στα 40 και αν!!Και ρωτώ??Τι να το κάνω??Θα μπορώ να πίνω σαν π****ης μέχρι το πρωί??Να τρελαίνομαι στη βλακεία??ΟΧΙ!!ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ!!Γιατί απλά δεν θα αντέχω..

Θα μπορούσα να συνεχίσω λέγοντας άπειρα,αλλά σταματώ γιατί θα συφιλιαστώ και θα μελαγχολήσω.

Απλά μία ευχή..μακάρι να μην μας αλλάξουν όλα αυτά που έρχονται..και να μπορώ σε 20 χρόνια να βλέπω ένα καινούριο "LOST" και να παίρνω ακόμα το φίλο Θωμά και να ουρλιάζω σαν χαζό και να γελάω για πάντα με χρχχρρχρχρ και γουρουνίζοντας..

Ευχαριστώ για την τιμή που μου δώθηκε να έχω αυτό το βήμα..

Κλείνω μ'ένα "ποίημα" που "εγραψα" κάποτε κι ελπίζω κι αυτό να μην το ξεχάσω

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ-ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ-ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ

ΝΑΙ-ΟΧΙ

ΝΑΙ-ΟΧΙ

-ΟΧΙ??

-ΟΧΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΑΡΕΣΕΙ,ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ???ΜΜΜΜ

και για τους λάτρεις αυτού του θεσπέσιου ποιήματος υπάρχει κ σε εκδοχή "Θάνου"!!!!

Ευχαριστώ και πάλι "γειασέι...αχαχαχ"

φιλιά σαλιωμένα στα μούτρα

Γεωργία

υ.γ.1 ήταν η Γεωργία με τις φιλοσοφικές τις αναζητήσεις και μόλις τελειώσε.

υ.γ.2 ρε μπιβ άμα σε είκοσι χρόνια έχει ακόμη lost, θα αυτοκτονήσω.

υ.γ.3 σε 5 χρόνια θα'σαι τριάντα και θα πρέπει να βάφεις και τις τρίχες στα φρύδια.

υ.γ.4 σε όσους αναρωτιούνται πως είναι η εκδοχή "θάνου" στο ποίημα: όπου χ=σ.

υ.γ.5 άλλες στην ηλικία σου έχουν παιδιά (ονόματα δε λέμε) και συ κάθεσαι και μπεκροπίνεις.

υ.γ.6 σε ακούω που κάνεις χρχχρχρχρ αυτή τη στιγμή.

υ.γ.7 δεν έχω κάτι άλλο να πω.

υ.γ.8 αυτά.

υ.γ.9 iΓεια.

floor, bk B3, row J

το κεφάλι μου είναι στα πρόθυρα της έκρηξης.κοιμήθηκα (τρόπος του λέγειν) για περίπου τρεις ώρες.νομίζω ότι έχω κατουρηθεί πάνω μου (αλλά δεν).τα δόντια μου όταν γελάω όντως φαίνονται αλογίσια.οι servers δε μπορούν να σερβίρουν.η μικρή δεν ξυπνάει ούτε αν αρχίσεις να χοροπηδάς πάνω της. πόσο μακριά απέχουν δύο δευτερόλεπτα? ο πιο ωραίος ήχος που υπάρχει είναι όταν μου έρχεται e-mail.πριν εννιά χρόνια στις δεκαέξι ιουλίου γυρνούσα απ'την αγγλία.το κεφάλι κοντεύει να αποκολληθεί απ'το υπόλοιπο σώμα.ωραίο καιρό έχει σήμερα.η μικρή δεν ξυπνάει ούτε αν συνεχίσεις για δεύτερη φορά να χοροπηδάς πάνω της.έχω καιρό να χαρώ τόσο.απ'το περσινό e-mail με τις κάννες.τελικά όντως ο ήχος του e-mail είναι ο καλύτερος που υπάρχει.

θες να το πεις θεία δίκη;θες να το πεις κάρμα;θες να το πεις κισμέτ;θες να το πεις καθαρή τύχη;θες να το πεις κωλοφαρδία;θες να το πεις πεπρωμένο και να το τραγουδήσεις με το νταλάρα;όπως και να το πεις,η ουσία είναι μία (και ο μπακλαβάς γωνία).

δεκαέξι ιουλίου του δύοχιλιάδεςεννιά θα'μαι πάλι στην αγγλία.αυτή τη φορά στο λονδίνο.για έναν και μόνο λόγο.γιατί dreams come true.

let's moonwalk this fαcking dancefloor.

είμαι ένα πόμολο

welcome to my boring but good life.

life goes on, i guess.

in my

after love comes sorrow

(by DongHyun Kim)

έργο 22

Σε μια παρέλαση στη νέα υόρκη, με μουσικές με χρώματα και με πλημμυρισμένη από κόσμο την 5η Λεωφόρο, βρισκόμουν μια κυριακή απόγευμα το φθινόπωρο του 1963, όταν συνάντησα μια γυναικούλα να περπατάει μοναχή με μιαν απελπισμένη αδιαφορία για ότι συνέβαινε γύρω της, χωρίς κανείς να την προσέχει, χωρίς κανέναν να προσέχει, μόνη έρημη μες στο άγνωστο πλήθος που την σκουντούσε, την προσπερνούσε ανυποψίαστο, εχθρικό, αφήνοντας την να πνιγεί μες στη βαθιά πλημμύρα της λεωφόρου, μέσα στη θάλασσα που ακολουθούσε, μέσα στ' αγέρι που άρχιζε να φυσά.

Έμεινα στυλωμένος, ο μόνος που την πρόσεξε κι έκαμα να την πάρω από πίσω, να την ακολουθήσω και πλησιάζοντάς την να της μιλήσω, χωρίς να ξέρω τι να της πω, μα ίσαμε ν' αποφασίσω την έχασα από τα μάτια μου. Έτρεξα λίγο μπρος, ανασηκώθηκα στα πόδια για να την ξεχωρίσω, μα η μεγάλη μαύρη θάλασσα του κόσμου την είχε καταπιεί. Μέσα μου κάτι σκίρτησε οδυνηρά. Χωρίς να καταλάβω είχα σταθεί έξω από το βιβλιοπωλείο του ριτζιόλλι και στη βιτρίνα του απέναντί μου ακριβώς, βρισκότανε ένα βιβλίο για τον ντα βίντσι, με την τζοκόντα στο εξώφυλλό του να μου χαμογελά απίθανα αινιγματική, αυτόματα μεγενθυμένη, όσο η γυναίκα που χάθηκε στο δρόμο.

Δεν ξέρω γιατί όλ' αυτά μπερδεύτηκαν περίεργα μέσα μου, μαζί μ' ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου.

Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ' ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογος της κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί.

αυτό είναι το εισαγωγικό κείμενο που συνοδεύει τα εικοσιοχτώ πιο έντονα,πιο μελαγχολικά,πιο γεμάτα λεπτά της ελληνικής μουσικής.

μάνος χατζιδάκις.το χαμόγελο της τζοκόντας.

χιλιαεννιακόσιαεξήνταπέντε.

MrN

top3

την κάτσατε τη βάρκα.θα βαρεθείτε να διαβάζετε για τον michael από 'δω και πέρα.ε δεν είναι σωστό να 'ρθειτε κάποιοι από σας και να μη ξέρετε βασικά πράγματα.ένιγούειζ, σήμερα έχουμε τα πέντε πιο γουάου clips-short films που έκανε:

• in the closet.παίζει η naomi.τι άλλο? (πριν 18 χρόνια)
• bad.ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες με clip σκηνοθετημένο από τον martin scorsese. (πριν 22 χρόνια)
• smooth criminal.απλώς ΔΕΙΤΕ ΤΟ.the greatest. (πριν 22 χρόνια)
• black or white.ακόμη με θυμάμαι όταν το πρωτόδα στον πρώτο όροφο στην περραιβού δύο. (πριν 18 χρόνια)
• beat it.χορεύει. (πριν 27 χρόνια)

έγραφα πριν μερικές μέρες οτι περιμένω να γεμίσει το μυαλό μου με "φωτογραφικές ιδέες" για να σκάσει σαν πυροτέχνημα του τζανό (άρεσε ιδιαιτέρως στο σπύρακλα).από χθες το μαζεύω απ'το πάτωμα.

counting down to july.

τρρρτ.

wanna be startin' somethin'

αυτό που έγραψα και χθες.απ'τις στιγμές που περιμένεις δέκα+ χρόνια.

αυτό σκεφτόσουν όταν κατέβαινες τη σωκράτους στον πλαταμώνα και τραγουδούσες μόνος σου:

and it doesn't seem to matter and it doesn't seem right..

αυτό σκεφτόσουν όταν έγραφες στο θρανίο σου για να το δει αυτή: He gives another smile, tries to understand her side.

αυτό σκεφτόσουν στις τριάντα οκτώβρη του ένα όταν έφυγες απ'το φροντιστήριο για να πάρεις πρώτος απ'το blow up το invincible.

αυτό σκεφτόσουν όταν έγραφες παντού mj.

αυτό σκεφτόσουν όταν έβλεπες σε repeat το 30th anniversary στο madison square garden.

αυτό σκεφτόσουν κάθε φορά που άκουγες το liberian girl και το leave me alone.

αυτό σκεφτόσουν όταν διάβαζες και διάβαζες και διάβαζες για να μάθεις τα πάντα γύρω από αυτόν τον άνθρωπο.

αυτό σκεφτόσουν το νοέμβρη του τρία όταν συνελλήθφη.

αυτό σκεφτόσουν την πρωτοχρονιά που μάθαινες στη μαρούλα να moonwalk.

ποιο σκεφτόσουν?

να δεις τον michael σε live.

dreams come true.

london.o2 arena.july 2009.

i'll be there.

υ.γ.1 ναι.μπορεί και να βάλω τα κλάμματα.

υ.γ.2 θα ψήσουμε και τον ψηλό να έρθει

υ.γ.3 μπροστά-μπροστά εισιτήρια like fαcking groupies.

υ.γ.4 μόνο το man in the mirror ν'ακούσω θέλω και τίποτε άλλο.

υ.γ.5 άντε να δω και το original moonwalk.

υ.γ.6 δε λέω άλλα.σας κούρασα.

υ.γ.7 πάω να φάω ταραμοσαλάτα.

υ.γ.8 απ'τον καλό τον ταραμά.το λευκό.

υ.γ.9 γεια

mj

απ'τις στιγμές που περιμένεις δέκα+ χρόνια.

αύριο.

human nature

αύριο είναι τρίτη

καθαρά Δευτέρα σήμερα.πολλοί θα κοιτάνε στον ουρανό για να δουν τους χαρταετούς τους.εγώ γιατί τον κοιτώ?για να δω τα αεροπλάνα που πετάνε αλλά δε σταματάνε ή για να δω από που απογειώθηκαν τα ελικόπτερα?

καθαρά Δευτέρα σήμερα.αν ήμουν στη Λάρισα θα'βλεπα πολλούς να χορεύουν δημοτικά.εγώ τι θέλω να βλέπω να χορεύουν?νησιώτικα στα 94 ναυτικά μίλια ή νησιώτικα στα 103 ναυτικά μίλια?

καθαρά Δευτέρα σήμερα.ποτέ μου δε μου άρεσε αυτή η μέρα.για να 'μαι ακριβής,ποτέ μου δε μου άρεσε αυτό το τρίημερο.καρναβάλια/παρελάσεις/λαμπάντα/χαρταετός/δημοτικά/τουρσί.

καθαρά Δευτέρα σήμερα.έλεγα να πήγαινα να βγάλω φωτογραφίες γιατί έχει ήλιο και θέλω να "παίξω" με το φως.αλλά επειδή είμαι κομπλεξικός και τεμπέλης δε θα πάω.θα πάω όμως το σάββατο.ας ελπίσουμε το σάββατο,τα πράγματα να'ναι πιο καλά.και να έχει ήλιο.ή αέρα.άμα έχει ήλιο κι αέρα θα'ναι το ιδανικό.

klint:

καθαρά Δευτέρα σήμερα και βρέχει απ' το πρωί.μα εγώ χορεύω πάνω απ' τη συννεφοσκεπή.
στέλνω χαιρετίσματα,γιορτάζω την φυγή...

...πως μ' αρέσει να πετάω πάνω απ' την αλήθεια.να μου φαίνονται όλ'αστεία και μικρά και αλλιώς...

...φεύγω και στέλνω σ'όλους σας φιλάκια/θέλω να φτάσω τ'αστεράκια

για να γλιτώσω απ'τ'ανθρωπάκια/θέλω να φύγω μακριά...

st. apollonia

χωρίς λόγια σήμερα.

χωρίς λόγια σήμερα.