donuts

χωρίς μουσική. ένα αυτοκίνητο παρκάρει κάτω απ'το σπίτι. μια σεξουαλικώς ενεργή τις τελευταίες δύο εβδομάδες γάτα. μπρούμυτα στο κρεβάτι με καινούργια καθαρή μοκέτα. δεν είναι δεκαεφτάμιση τα τετραγωνικά του δωματίου τελικά. στα 14 το μέτρησε η βιοκαρπέτ. ας πιστέψουμε τους υπάλληλους του καντώνια.

κι αν δεν αναρωτιόμουν τον οκτώβριο πως θα αλλάξουν οι ζωές μας μέσα στον επόμενο χρόνο; δε ξέρω πως να γράψω όσα θέλω να πω. κι αν ο θεός με άκουγε; δε ξέρω πως να γράψω όσα θέλω να πω. έχω προσπαθήσει να γράψω αυτό το κείμενο τέσσερις φορές μέχρι σήμερα. απόψε δε θα πατήσω το x. έβαλα να παίζει σε λούπα το last donut of the night. είχα γκουγκλάρει how to green mile your alter ego. δε βρήκα απάντηση εκεί. προσπάθησα να δω τα σύννεφα όπως τα βλέπει ο terrence malick. ούτε εκεί βρήκα απάντηση. κοιμάμαι και ξυπνάω. κοιτάω το πατζούρι. μετράω τις γρίλιες και κοιμάμαι και ξυπνάω. δε ξέρω πως να γράψω όσα θέλω να πω. απ'τα πρώτα ποστ του μπλογκ μου ήταν το έχω δύο αδερφές και δύο αδερφούς. και μου κανες νάζια τότε. και μετά σου είχα υποσχεθεί να φέρω τον άημακ στον αμέθυστο να δούμε ουαν τρη χηλ. και δεν το έκανα. έχουν μουδιάσει οι γάμπες μου σα να έχω πιει μόνστερ γαμώ την τρίαέψιλον (σόρρυ ελένη). δε θα πατήσω το x απόψε. δεν ακουμπάω τη φωτογραφική μηχανή. έκανε το αθενσβιλ ποστ για το tiger. σαν αυτό που έχει στην κύπρου με την πλαστική κουράδα και την τσίχλα-κατσαρίδα. κι έγραψες όσα έγραψες την τελευταία φορά κι άνοιξε η γη και με κατάπιε και δε σου το 'πα. αλλά γι'αυτό είσαι αρχίδας. γιατί δεν έγραψες οτι μας περιμένει ο θάνος στο ελ.ει. δεν έγραψες που παρα το χάλι σου μ'έχεις κλείσει για συμβόλαιο συμβίωσης στα σαράντα μας. δεν έγραψες οτι επιτέλους μετά από πόσα χρόνια ΔΕ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΩ ΔΩΡΟ. δεν έγραψες οτι ο αντρέας κούρεψε το καζανάκι. δεν έγραψες οτι παίρνεις το γαμωπτυχίο σου. μου γραφες για αλμύρα κι ήλιο. το ότι κλείσανε οι εκδόσεις λυμπέρη και δε θα'χαμε περιοδικά να διαβάσουμε το έμαθες ή όχι; δε ξέρω πως να γράψω όσα θέλω να πω. σ'αγαπώ.

πόσο σημαντικά για τη ζωή μου γίνανε τα ντόνατς μέσα σ'ένα μήνα.

κι αν δεν αναρωτιόμουν τον οκτώβριο πως θα αλλάξουν οι ζωές μας μέσα στον επόμενο χρόνο; την είδα, τη μύρισα, την άγγιξα, τη φίλησα. και χωρίς να το πολυκαταλάβω, μ'έπιασα να τη σκέφτομαι, να της στέλνω μηνύματα, να περπατώ και να χαμογελάω σαν το απροσάρμοστο, να περπατώ και να μη μυρίζω νερατζιές αλλά το άρωμά της. έβαλα να παίζει σε λούπα το the donut of the heart. κι είναι πανέμορφη και της το λέω γιατί όταν το ακούει φωτίζει το πρόσωπό της. κι αποφασίσαμε να στηρίξουμε τα προϊόντα της τρίαέψιλον (εκείνη στη λάητ έκδοσή τους). μου λέει οτι της μαθαίνω πράγματα για ταινίες και μουσικές.  και μου κάνει παράπονα ότι δεν ακούει πάντα όσα της λέω. ίσως αν τα 'λεγα λιιιίγο πιο δυνατά να μ'ακουγε να της λέω πως την έχω ερωτευτεί.

καληνύχτα
θωμ