showdown

το παρακάτω μήνυμα απευθύνεται αποκλειστικά σε σας τους δέκα-δεκαπέντε που με διαβάζετε:
με λένε θωμά κι είμαι καλά. όταν γεννήθηκα, ο Θεός μου έδωσε δυο χέρια/δυο πόδια/δυο μάτια/μια μύτη και πάει λέγοντας. όλα τα παραπάνω κι άλλα, τα διατηρώ μέχρι και σήμερα. όλο αυτό το διάστημα, δε ζήτησα και δεν είχα ποτέ εκπρόσωπο τύπου. ευτυχώς ή δυστυχώς, ξέχασα να αναφέρω, οτι όποτε βγαίνω έξω κυκλοφορώ παρέα μ' ένα ζευγάρι αρχίδια. ξέρετε τι σημαίνει αυτό? οτι αυτό το γ@μημένο εκπρόσωπο τύπου δεν το χρειάζομαι. όταν θέλω να μιλήσω, ανοίγω το ξεράδι μου και μιλώ. πως γίνεται να μιλάς εκ μέρους μου? ποιος σου το έδωσε αυτό το δικαίωμα? σκέφτομαι και λέω κάτι ΕΓΩ. τόσο απλή είναι η διεργασία. όχι ΕΣΥ. ΕΓΩ. το καλό και το κακό είναι σχετικές έννοιες. πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το δικο ΜΟΥ καλό και το δικό ΜΟΥ κακό. το αν θα φάω τα σκατόμουτρά μου ή όχι, είναι δουλειά δική ΜΟΥ. μόνο.
από 'δω και πέρα, η φράση "τα προσωπικά μου" αποκτούν κυριολεκτική έννοια. δεν τα μαθαίνει κανείς. κανείς. σταμάτησα εδώ και καιρό να μιλώ για χρωστούμενα μαθήματα. σταματώ, πλέον, να μιλώ και για καρδιάς και μυαλού ζητήματα.
γκέιμ όβερ κουφάλες.
φιλιά.