jp

τελικά κάποια πράγματα στη ζωή υπερβαίνουν την υποκειμενικότητα και το γούστο του καθενός.ένα απ'αυτά είναι οι mono.μελωδίες.κιθάρες.τύμπανα.ξυλόφωνα. αρμόνιο.ένας κιθαρίστας σε έκσταση.μία μπασογυναίκα να χορεύει όπως η τύπισσα στο party με τον peter sellers.ένας ντράμερ να βγάζει φωτογραφίες το κοινό (κλασσικός γιάπωνας).και μία ανατριχίλα να σε διαπερνά για ενενηντακάτι λεπτά.

εξωφρενικά όμορφο λάιβ.πάντα τέτοια.

κλείστε τα μάτια και ακούστε (για την ακρίβεια πατήστε πρώτα play,γιατί αν κλείσετε τα μάτια κατ'ευθείαν πως θα πατήσετε το κουμπάκι;)

magnifique huh?