βήτα μέρος

κφ.πέντε.

ξαναπιάνω τη μηχανή το καλοκαίρι του εφτά στην άνδρο.συνεχίζω με τον ίδιο σπαστικό ρυθμό να κουρελιάζω τα νεύρα της ξαδέρφης.με τα τότε δεδομένα είχα βγάλει μερικές ωραίες φωτογραφίες.με τα τώρα δεδόμενα είχα βγάλει μερικές ωραίες φωτογραφίες.θέμα των φωτογραφιών τότε ήταν εγκατάλειψη σε κτίρια,η θάλασσα.φοβόμουν να ασχοληθώ με τη φωτογράφιση ανθρώπων.δλδ ντρεπόμουν μη μου την πούνε.

κφ.έξι.

πάω στο παρίσι να δω την αδερφή μου και τον kanYe.τα πρωινά,η αδερφή δουλεύει,οπότε βγαίνω βόλτες μόνος μου.δλδ όχι τελείως μόνος.έχω στα αυτιά μου το zach και ακούω στο repeat το flying club cup.χανόμουν μόνος μου σε δρόμους παριζιάνικους,το άλμπουμ είχε μια γαλλική εσάνς,είχε βρωμόκρυο,είχαν απεργία τα μέσα μεταφοράς.τι άλλο μπορούσα να ζητήσω.εκεί δε μ'ένοιαζε αν θα μου την έλεγε κανείς.δλδ δε θα καταλάβαινα κιόλας.κάθομαι σε σκαλιά,σε παγκάκια και κοιτάω τον κόσμο.σίγουρα με περνάνε για απροσάρμοστο.βλέπω το άγχος,βλέπω μια ομορφιά που βγάζει η μοναξιά.έναν κύριο να περνά μέσα απ'το père lachaise (νεκροταφείο) για να κόψει δρόμο.μια κυρία να ανάβει ένα τσιγάρο έχοντας στην πλάτη της,ένα κτίριο εκατονδέκα μέτρων.ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να βλέπει το Παρίσι απ'την ταράτσα των lafayette.μια δασκάλα να προσπαθεί να μαζέψει καμιά τριανταριά πεντάχρονα για την αναμνηστική φωτογραφία με φόντο τον πύργο.κουστουμάτους με τα μπριφκέισις να περιμένουν το ένα συρμό/σαράντα λεπτά που θα περάσει από το σταθμό του saint lazare.όλες τις παραπάνω μικρές στιγμές βλέπω.μικρές που στα μάτια μου και στον εγκέφαλό μου κάνουν πάρτυ παρέα με τα πυροτεχνήματα του τζανό.

κφ.επτά.

είναι δεκαπέντε φεβρουαρίου του οχτώ.έχω βγει έξω.βόλτα.γυρίζω στο σπίτι και κοιτώ να δω αν ήρθε κανα μέιλ (συνήθως ο σπύρακλας στέλνει κάτι στο space).υπάρχει ένα mail που μιλάει για congratulation και είναι υπογεγραμμένο από τον scott gray (founder of the world photography awards).δε με θυμάμαι να 'χω νιώσει ποτέ μου πιο τέλεια.λίγο ήθελε να κατουρηθώ.νααααάις.

κφ.οκτώ.

κυριακή του πάσχα.στον αμπελώνα ξανά.η περσινή διλογία έπρεπε να κλείσει.κι όχι με happy ending.η κούκλα περίμενε.η κούκλα στεναχωρήθηκε.τι έμενε να γίνει?αποσύνθεση.μόνο έτσι θα σηκωνόταν.όπως είπε και ο jay: people lined up to see the titanic sinking.instead we rose from the ash like a phoenix.το δέκα, μας τέλειωσε.αυτό ήταν.