πρόσκληση σε πάρτυ

στο λεωφορείο για λάρισα. στον πάνω όροφο. θέση 73. και λίγο 74. γουάηρλες σε κινούμενο όχημα. τι φτιάνουν οι κερατάδες ε; ταινία βάλανε το καινούργιο πλανήτη των πιθήκων. not in the mood. στα ακουστικά, το πρώτο άλμπουμ των στέρεο νόβα.

νύχτωσε έξω. πόσο πιο άνετα νιώθω όταν υπάρχει σκοτάδι. πόσο πιο όμορφα γίνονται τα χωριά. αυτά που χαζεύεις απ'την εθνική καθώς περνά το λεωφορείο μέχρι να χαθούν πίσω σου. πάω στη λάρισα -vox populi. τι κρίμα που είναι στενός ο διάδρομος του λεωφορείου και δεν μπορώ να χορέψω- μετά από τρεις μήνες κι όλα είναι διαφορετικά. ο ψηλός δε μένει πια εκεί -ντίσκο αλμπάνα. ρυθμικό χτύπημα ποδιώνε κι ας με κοιτάνε- ούτε η μαρού, ούτε η δώρα. η χαζή θα δουλεύει. εγώ με το λάπτοπ στα μπούτια. πότε μεγάλωσα; πότε έφυγες; πότε μεγαλώσαμε; έφτασα 27 χρονών κι ακόμα δεν έμαθα να παίζω πιάνο. θα μ'αφήσεις να σου κρατώ το χέρι; σκοτάδι έξω. χάθηκαν και τα χωριά. που και που κανένα αυτοκίνητο που κατεβαίνει αθήνα διαγράφει κάθετα το μαύρο άπειρο που εκτείνεται μπρος μου. θυμήθηκα τη γιαγιά μου την κική και τη λύσσα που είχε για τις πίτσες. μόνη της τη γνώρισα, ο άντρας της είχε πεθάνει. θυμήθηκα τη γιαγιά μου τη χαρίκλεια και τις άπειρες καρφίτσες που έβρισκες παντού στο σπίτι. μόνη της τη γνώρισα, ο παππούς μου είχε πεθάνει. θυμήθηκα τη γιαγιά μου την τούλα και την καλύτερη γαλατόπιτα που έχω φάει ποτέ μου. δεν τη γνώρισα μόνη της. πόσο μόνη ένιωθε. πότε μεγάλωσα; τέλειωσαν οι στερεο νοβα. your hand in mine. όπως τότε. θυμάσαι; dream a little dream of me μου τραγουδούσες. κι εγώ άνευ προσπάθειας, το κατάφερα. γιατί έφυγες; το 2006 θυμάμαι να με πονά η καρδιά. η καρδιολόγος είχε πει οτι είναι άγχος. τα ίδια τσιμπήματα ξανά. θα τα αγνοήσω. λες να συνεχίσω να γράφω μέχρι να φτάσω λάρισα; μόλις περάσαμε το κάστρο βοιωτίας. άνοιξε και το ερκοντίσιο ο ντράηβερ. ας είναι καλά το λαπτοπ και τα ζεστά μου μπούτια. σχεδόν τέσσερις μήνες έχουν περάσει που γύρισα στην αθήνα. μου φέρεται καλά η πόλη προς το παρόν. και κάθε φορά που κατεβαίνω την καραγιώργη σερβίας, εσένα σκέφτομαι. και κάθε φορά που κάθομαι στο υπερωκεάνιο, εκείνο το τραπέζι δίπλα στα καπέλα χαζεύω. όπως ο διάολος το λιβάνι την αποφεύγω την πλάκα. πότε μεγαλώσαμε; αλλά δε σταματώ να γράφω. o tyler durden έλεγε you are not your job. this is your life and it's ending one minute at a time. είναι η αλήθεια και με αγχώνει αλλά είναι η αλήθεια. αυτή μου μάθανε να κυνηγώ στη ζωή μου. βαράνε γορίλες με τα γκλομπ πάνω στη γκόλντεν γκέητ μπριτζ. ευτυχώς δεν έκατσα να το δω. πολύ ωραίο το rosin. τα'λεγα ον δι άδερ ντέη στον ψηλό. μου 'λειψε ο στρατός. πριν αρχίσεις να κράζεις, όχι δε μου λείψανε οι προσοχές, οι γαμωπαραλλαγές, τα ξυρίσματα, το φαγητό -νταξει το ζελέ μου έλειψε στα αλήθεια πολύ- οι αγγαρείες. αυτά τα απογεύματα όμως. που περπατούσα στο στρατόπεδο μόνος μου με το βρωμόκρυο να μου τρυπά το κόκκαλο. που ένιωθα τόσο άδειος. που ένιωθα τόσο γεμάτος. σα να είχα βιώσει κάθαρση ψυχής. στα τούνελ πάνω απ'τα καμμένα βούρλα. τέλειωσαν κι οι πίθηκοι. για να δούμε τι θα βάλει τώρα. αυτές οι προπέρσινες βραδιές στο αλομπάρ. ο ψηλός, η μαρού, ο σάκης, ο άλλος -πως τον λέγανε ρε τον άλλο- και κανα δυοτρεις ακόμα. ποτέ δε θα τις ξεχάσω εκείνες τις βραδιές. ποτέ δε θα ξεχάσω και τη βραδιά στο μοσ με τη μαρού. ποτέ δε θα ξεχάσω και τη βόλτα με τον ψηλό μέχρι το δαμάσι. ποτέ δε θα ξεχάσω το τηλέφωνο της γεωργίας. τέλειωσαν κι οι your hand in mine. cat power τώρα. ανέβασα και τη φωτογραφία για το αυριανό αθηναϊκό μυστικό και συνεχίζω. με εφμπηάη και σιάιεη είναι η δεύτερη ταινία. pass. ποτέ δε θα ξεχάσω τη βραδιά με το μάηκ στο μέλοου. ΠΑΙΖΕΙ ΚΙ Ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΓΚΗΡ. definite pass. ποτέ δε θα ξεχάσω το τηλέφωνο του σπύρου. κάποτε μετρούσα τις λάμπες που υπάρχουν που&που κατα μήκος της εθνικής. τώρα ζαλίζομαι. πότε μεγάλωσα; ποτέ δε θα ξεχάσω το παραμικρό από σένα. ούτε εκείνο το σιχαμένο κοκτέηλ στο μπάμπα, που το πιες το σπασες και το ξανάπιες, ούτε τις τσίχλες τις τριντέντ. δεν είμαι σε μουντ για κατ πάουερ. πάντα όμως είμαι σε μουντ για το Μάνο στη ρωμαϊκή αγορά. πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι. πάλι εσένα σκέφτηκα. ΦΑΚ. φτάσαμε και στη λαμία. σου είπα πόσο μου λείπεις; ασφαλώς κι όχι. έχω και μια τσαλαπατημένη περηφάνεια που μου λέει να μην. καλώς. και τώρα σκέφτηκα οτι αν τρακάρουμε, δε θα το διαβάσει αυτό το κείμενο κανείς και ποτέ. τουλάχιστον θα το'χω βγάλει από μέσα μου. στη στυλίδα. ακόμη να χτιστεί αδριάντας του απόστολου. ας είναι. όσο για τις φωτογραφίες μην ανησυχείς. ξεκίνησα ξανά. αυτη η γαμημένη νανοστιγμή. αυτή η γαμημένη νανοστιγμή. πότε μεγαλώσαμε; θ'ακουστεί αστείο, μπορεί και να γελάσεις. μου 'λειψε ο βησσάρης. δλδ περισσότερο μου 'λειψε ο βησσάρης στο σπίτι μου στην αθήνα να διαβάζει αυτό το κόμικ με τις κατσαρίδες. ποτέ δε θα ξεχάσω κάποια πρωιμεσημεροαπογεύματα στα πατησιων σταρμπακσ με τη σόφι. περνάμε απ'τις ράχες. αν ήμουν στο passat με τους γονείς μου, ο φάδερ θα πρότεινε να πηγαίναμε να φάμε εκεί, η μάνα -διαρκώς στο φτερό- θα συμφωνούσε και σε περίπου δέκα λεπτά από τώρα θα σκιζα στα δύο τα μπαρμπούνια ή τα μπιφτέκια. αναλόγως το γούστο. σ'αυτή την ταινία με το ρίτσαρντ γκιρ παίζει μία πολύ όμορφη. apparently σου λέει υπάρχουν χρωστικές που μπορούν να κάνουν το ζελέ μπλε. εγώ σαν blueberry θα το σκέφτομαι πάντως. μια φορά έκατσε ο Μάνος να γράψει ζεϊμπέκικο κι έγραψε τον αητό. Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. είδα προχθές ξανά το αλοίμονο στους νέους. όχι! το μουσικό χάηλάητ δεν είναι το πες μου μια λέξη. γιατί έφυγες; αν συνεχίζεις να διαβάζεις, θέλω να σε συγχαρώ για το κουράγιο σου. κι αν η ζωή μας άλλαξε τόσο μέσα σ'ενα χρόνο, να προσπαθήσω να σκεφτώ τα επόμενα δυο-τρία-πέντε χρόνια; η διαφορά μου όμως με το προ365 ημερώνε θωμά, είναι οτι πλέον δε φοβάμαι τόσο. είναι ότι πλέον βαδίζω με δύο πόδια στο έδαφος. θες και τα κακά; σε θέματα όπου το μυαλό δεν μπορεί να κυριαρχήσει κι η καρδιά αναλαμβάνει το ρόλο του μπροστάρη, συνεχίζω να'χω γυμνασιακή αντιμετώπιση. ίσως εκεί τελικά να κρύβεται αυτή η γοητεία μου που όλοι λένε. γιατί ντάξει, λετσ φέησ ιτ. ωραία μάτια, γενικά ωραίο μουτράκι, αλλά δεν πας πουθενά αν έχεις μόνο τα λουκσ. ο ρίτσαρντ γκιρ σημαδεύει με περίστροφο μία που κλαίει. που λες, ναι. εκεί θα'ναι το μυστικό μου. τόσο μυστικό που ούτε ο ίδιος δεν το ξέρω. σου είχα πει πόσο όμορφη είσαι; συνωμοσία στο φως των αστεριών. δεν το λέω εγώ. ο κύριος Μάνος. εγώ απλώς κλέβω. κλείσανε το γουάηρλες οι αλήτες. ΑΙΣΧΟΣ. ΤΣΟΜΠΑΝΑΡΑΙΟΙ. α, άκυρο. ξανάρθε. κι αν περάσω απ'τη τζαβέλα ο ψηλός δεθαναι εκεί. γαμώτο. παρασυνέδεσα πολλές λαρισαϊκές συνήθειες με τον ψηλό. ήδιστον, πικνικ, ντάλας. χα! όλα με φαγητό είναι. γαμιέσαι ψηλέ. θα λυσσάξω απ'την πείνα. ενώ ο σάημον πανηγυρίζει για το γουάηρλες γιατί μπόρεσα και δούλεψα ΚΙ ΑΠ'ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ. παίζει όλα τα πλάνα της ταινίας να δείχνουν το ρίτσαρντ γκηρ. όλα τα πλάνα. αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα μιλάμε για μάστερπισ. ώπα ξέχνα το. έδειξε έναν άλλο τώρα. κι έφτασε η ώρα για το αστέρι του βοριά. της κηδείας μου το τελευταίο τραγούδι. χαζή, θύμησέ μου να σου ζητήσω κάτι για εκείνη τη μέρα. οι πινακίδες της εθνικής πλέον λένε λάρισα και φάρσαλα. μύρισε καρκαμπίλα. έτοιμο και το μυστικό της αγγλικής αθήνας. φτάνω και πρέπει να κλείσω. και επεσε τραγούδι σωστό. τα παιδιά κάτω στον κάμπο κυνηγούν έναν τρελό. δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το ταξίδι. ασυναρτησίες ξανά. δε λέω άλλα. εσύ, όσα κατάλαβες. οι άλλοι, το αυτό.

τέλειωσε. ή μήπως όχι;
θωμ