like a Comet

προσπαθώ να χωρέσω στο μυαλό μου ότι συνέβη τις τελευταίες 24 ώρες. δε μπορώ. δε θέλω. δεν πρόκειται.

υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν παίξει μεγάλο ρόλο σ'αυτό που είμαι σήμερα. είναι η οικογένειά μου, είναι οι κολλητοί μου, είναι διάφοροι γνωστοί. Υπάρχει, όμως, κι ένας που δεν το γνώρισα ποτέ, δεν τον είδα από κοντά ποτέ, δε γνωρίζει καν την ύπαρξη μου, αλλά παρ'όλα αυτά, κατάφερε να με επηρεάσει σε μέγιστο βαθμό και να με κάνει καλύτερο άνθρωπο.

τον λέγανε Michael Joseph Jackson και γεννήθηκε μέσα μου το 1991. όταν προσπαθώ να σκεφτώ και να αποσαφηνίσω τι ήταν αυτό που με έδεσε τόσο μ'αυτόν τον άνθρωπο, πάντα καταλήγω σε αδιέξοδο. ήταν η μουσική που έκανε την καρδιά μου να χορεύει; ήταν οι στίχοι του που έκαναν την καρδιά μου πότε να ερωτεύεται, πότε να κλαίει; ήταν η κίνηση του που έκανε τα γόνατά μου να μουδιάζουν; ήταν ο χαρακτήρας του που τόσο πολύ έχει σπιλωθεί; ότι απ'όλα αυτά και να ήταν, το Michael Jackson τον αγάπησα και τον λάτρεψα σαν δικό μου άνθρωπο. κι έτσι θα τον θυμάμαι πάντα.

ήταν το whatever happens και η πένη. ήταν το the lady in my life κι η γιάννα. ήταν το liberian girl κι η μάχη. ήταν το billie jean κι ο σπύρος. ήταν το is it scary κι ο γιώργος. ήταν το speechless κι ο βησσάρης. ήταν το you are not alone κι η παναγιώτα. ήταν το in the closet κι η ελευθερία. ήταν το heal the world κι ο δημήτρης. ήταν το smooth criminal κι ο άρης. ήταν το give in to me κι η δέσποινα. ήταν το butterflies κι η μυρτώ. ήταν το earth song και το heal the world που ταρακούνησαν το είναι μου. ήταν το who is it και το leave me alone κι εγώ. ήταν το will you be there, οι γονείς μου, οι αδερφές μου, ο σπύρος, ο γιώργος, ο βησσάρης, η γεωργία, τα μάτια της γιάννας κι εγώ με το κενό.

Ήταν, είναι και θα είναι το πιο σημαντικό γνωστό-άγνωστο πρόσωπο της ζωής μου.

σ'ευχαριστώ για όλα.

what I’m asking is everybody bow their head for a legend..don’t breathe for a second

-man in the mirror.

in Neverland

Michael Joseph Jackson you'll always be my greatest inspiration. a part of me died last night. may God rest your soul in peace.

born to amuse, to inspire, to delight

here one day,

gone one night.

andr_os

στην άνδρο πηγαίνω κάθε καλοκαιρί εδώ και έξι χρόνια. πηγαίνω και φθινόπωρο. και χειμώνα. κι άνοιξη. η χώρα της άνδρου είναι το μέρος που ευχαρίστως θα έμενα για το υπόλοιπο της ζωής μου. ο δικός μου κήπος ζεν. είναι το κτελ που θα με πάει απ'το γαύριο στη χώρα. είναι ο γονέος που θα κατέβω τα σκαλιά και θα δω το αμπέλι του θείου. είναι τα πρώτα γαυγίσματα της φαίδρας. είναι τα μεσημέρια με τη μαρίνα στη σοφίτα. είναι η νοσταλγία και το blt. είναι το γρασίδι στο κάμπο. είναι το ξημέρωμα στο μπαλκόνι στο σπίτι στα υψηλού. είναι η βόλτα μέχρι το ναύτη. είναι τα χωριά που έχω γυρίσει με το θείο. είναι οι ύπνοι που ρίχνουμε με το μήτσο. είναι οι κουβέντες με τη θεία. οι μεταμεσονύχτιες πεζοπορείες στο βουνό. είναι τα πίσω γυάλια. είναι η επιστροφή κάθε βράδυ με το διαλυμένο μηχανάκι κι αέρα οχτώ μποφώρ. είναι ο τζόκερ κι η καλαμαριά κι ο πράσινος κινέζος κι η μύγα. είναι οι φιλοσοφικές συζητήσεις με το μήτσο στην αυλή του λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος. είναι ο trentemøller κι ο lupe. είναι η αθηνά με τις υστερίες της. είναι το heaven με μπύρες και βάφλες. είναι το εγκαταλελειμένο ξενία. είναι οι πισινίσιες βουτιές. είναι η σεμίνα κι η ευδοκία. είναι το απόρθητο στον πιτροφό. είναι οι ταινίες στον προτζέκτορα. είναι ο james και τα καφριλίκια του. είναι τα σουβλάκια κι οι πίτσες στο σπίτι του κτηνίατρου. είναι τα βράδια σε χωριά να βάζεις θερμόμετρο σε αγελάδες. είναι η πίτσα σε σφολιάτα του κρισίλια. είναι η μαρίνα κι εγώ να οδηγούμε στο κτήμα. να ταΐζουμε τις κότες. να τρώμε μιράντα. είναι τα πρωϊνά διαβάσματα με το μήτσο. είναι το midnight armadillo. είναι η ελευθερία. είναι το before sunrise. είναι η μουσική μου κι εγώ ξαπλωμένος στην Παναγία την θαλασσινή. είναι οι προσπάθειες να φωτογραφίσουμε πελεκάνους. είναι το θεολόγος και το aqua jewel. είναι το δυοχιλιάδεςπέντε. είναι οι μαγειρικές του θείου. είναι ο σπύρος και οι νυχιές του. είναι οι τεκίλες με το μήτσο. είναι το πόσο ελεείνο έγινε το μπλε. είναι η δωδώνη πριν το κάμπο. είναι η θεία μου, ο μήτσος, ο θείος μου κι η μαρίνα.

pl_atamon

ο πλαταμώνας είναι τα παιδικά μου καλοκαίρια. είναι τα εφηβικά μου καλοκαίρια. είναι η κακογουστιά προσωποποιημένη. είναι τα μεσημέρια απ'τις 15.00 στις σαλούφες και στο καλαμάκι. είναι οι βόλτες με ποδήλατο θαλάσσιο. είναι οι απέλπιδες προσπάθειες να παίξουμε βόλευ. είναι οι απέλπιδες βουτιές του βησσάρη να μας δείξει ότι ξέρει βόλευ. είναι οι λουκουμάντες της γεωργίας μετά το μπάνιο. είναι η σωκράτους. είναι η φράση "ντέμη, γάτα!". είναι τα ραντεβού στις 21.30 στην εκκλησία. είναι που φτάνω πάντα πρώτος και περπατώντας τους συναντώ στο περίπτερο με τα algida στο άλσος. είναι η ρόκα του παντελή. 120 δραχμές κάποτε. 3 ευρώ τώρα. είναι η jam. είναι οι βραδυνές ξάπλες-συζητήσεις στην παραλία μπροστά απ'το μύθο. είναι το photo play. είναι οι πίτσες στο νόστος. είναι οι λουκουμάδες με μερέντα. ήταν το tango. είναι ο γύρος του panteliches και η μπουγάτσα του μάκη. είναι τα πρωϊνά μπάνια με το μάκη στο καλαμάκι. είναι το τάβλι και τα χαρτιά. είναι το ice tea ροδάκινο, η fanta κι ο ελαφρύς φράπς. είναι τα βράδυα στα βράχια με μαρία και δώρα. είναι η βόλτα με τον παππού και τη γιαγιά στην αγορά μέχρι το μαγαζί της γερμανίδας και πίσω. είναι ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός. είναι οι φωτογραφίες στο λιμάνι. είναι το ψαράδικο του λάμπρου. είναι τα ντους στην αυλή του βησσάρη μετά το μπάνιο. είναι οι μεσημεριανοί ύπνοι. είναι τα δεκάλεπτα μπουρίνια. είναι η δάφνη. ο βησσάρης και το πράσινο ποδήλατο με την κόντρα. η αμοιβαία αντιπάθεια με τη θανάρα. είναι τα μεσημέρια στο δωμάτιο του χλιμ ν' ακούμε ερωτικός fm από θεσσαλονίκη. ο θρυλικός 15αύγουστος με κλεονίκη. είναι η γεωργία κι εγώ σε μια παραλία χιλιομέτρων με κρύο και αέρα, τυλιγμένοι με πετσέτες να μιλάμε και να κρυώνουμε. είναι ο αμέθυστος κι ο ξανθός που πάντα τον μπερδεύει η χαζή. είναι το γιαννώτικο απ'τον κωνσταντινίδη. είναι η γεωργία κι ο βησσαράκης.

kalokairi

τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι διαρκώς τα προηγούμενα καλοκαίρια μου και τις διακοπές που κάνω. δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό. δύο πράγματα που με ηρεμούν και με κάνουν να ξεχνιέμαι. δύο πράγματα που θα μου πάρει δυο post για να τα αναλύσω. πλαταμώνας κι άνδρος.

coming soon.

αερικό

τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθιά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιος υπήρξα, τι σκέφθηκα, πως έζησα και τί είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία.

σαν σήμερα πριν δεκαπέντε χρόνια, ο Μάνος μας άφησε για τον αστερισμό του σείριου. εγώ τον ανακάλυψα πριν τέσσερα-πέντε χρόνια. είχα ανέβει στη λάρισα για σου/κου και έπεσε στα χέρια μου το χαμόγελο της τζιοκόντας. κόλλησα μαζί του πριν ακόμη ακούσω τη μουσική του. μόνο απ'τα κείμενα που συνόδευαν τα κομμάτια.

για μένα ο σπουδαιότερος έλληνας καλλιτέχνης. όχι μόνο για τη μουσική που έφτιαχνε, αλλά και για το στίχο, τα κείμενα, την όλη του στάση απέναντι στη ζωή. αξεπέραστος.

εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων. εδώ τελειώνουν τα όνειρα που μου δανείσατε εσείς οι ίδιοι μια βραδυά δίχως να το γνωρίζετε. τώρα είναι αργά κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. εγώ αθεράπευτα πιστός σ'αυτόν το δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική.

καληνύχτα.

sweet sixteen

εσύ χρειάστηκες τρεις μήνες σ'ένα σπίτι.κάμποσα κιλά να τα βλέπεις να σε εγκαταλείπουν.να αναδομήσεις το σύμπαν σου. μια κούκλα.τρεις φωτογραφίες.ένα ταξίδι.άλλες πεντακόσιες φωτογραφίες.μια έκθεση φωτογραφίας.

η λίνα νικολακοπούλου για να περιγράψει το χάλι σου και να αποφανθεί στο τι και ποιος, χρειάστηκε δεκαέξι λέξεις: γιατί μου πήρε πολλά το εφτά/εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ'όλα αυτά.

word!

σαββατογεννημένη

Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα "πίσω μου σ' έχω σατανά". Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταπωδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και "ωραία", όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη.

απόσπασμα από τα τελευταία κείμενα της Μαλβίνας την περίοδο 2000-2002.

τι ωραία που τα έλεγε..

rip M.

1953

όταν η ζωή σου είναι μια ευθεία γραμμή.όταν απουσιάζουν οι κορυφές και οι κοιλάδες.όταν η καρδιά σου τον τελευταίο καιρό έχει μόνο ένα βαρύ και άκρως σπαστικό και συνηθισμένο tempo.τότε είναι που εμφανίζονται κάποιοι άνθρωποι που ακούγοντας τους μόνο,αυτό το ντουπ-ντουπ-ντουπ γίνεται νταπ-ντουπ-ντουπ-νταπ-ντουπ-νταπ-νταπ.ούτε που μπήκα στον κόπο να δω πως είναι στο πρόσωπο.αυτό που μ'ενδιαφέρει μόνο είναι τα δάχτυλά του να χαϊδεύουν ένα πιάνο,δυο-τρία έγχορδα από πίσω και που&που κανα ξέσπασμα που σε φέρνει στα ίσα.

είναι κι απ'την ισλανδία.what more can i ask for?

τον ευχαριστώ κι αυτόν.όπως έχω ευχαριστήσει κατα καιρούς τον zach,τον brandon,τους γιάπωνες.ήρθε η σειρά του.

*standing ovation*

p.s όμορφα είναι να βλέπεις ξανά πρόσωπα που σου θυμίζουν γιατί σου έκαναν τέτοια εντύπωση απ'την πρώτη στιγμή που τα πρωτοαντίκρισες.τότε που στεκόσουν όρθιος,φορώντας μια βερμούδα κ ένα μπλε τ-σέρτ και σε περνούσε για απροσάρμοστο.πως περνάει ο χρόνος.