ουφ λες και κλαις

*akolouthei synaisthimatika fortismeno keimeno*

σήμερα δεν ακούω μουσική. έξω έχει αυτή την απόκοσμη ησυχία που διακρίνει το μετς. το λαπτοπ μου κανει τη χάρη και δεν κάνει σα σκούπα. το μόνο που ακούγεται είναι τα δάχτυλά μου να χτυπάνε τα πλήκτρα (τώρα παρκάρει κι ένα αυτοκίνητο). στο δωμάτιο επικρατεί εκνευριστική καθαριότητα και το αυτοκίνητο μόλις πάρκαρε. ξανά ησυχία.

ξημέρωσε. χτύπησε το ξυπνητήρι. πλύθηκα, ντύθηκα, έφυγα για τη δουλειά. τις τελευταίες μέρες στη δουλειά κάθομαι και δουλεύω μόνος μου στο δωμάτιο, όπως μπαίνεις δεξιά, στον αριστερό καναπέ. η ημερομηνία είναι έξι μαρτίου του δύοχιλιάδεςδεκατρία. στις 18:20 λαμβάνω ένα τηλεφώνημα, τα πόδια μου κόβονται σε κομμάτια, χάνω την οποιαδήποτε δύναμη να διατηρηθω ψύχραιμος, κλαίω, της λέω θα τα πούμε άλλη ώρα ελένη και της το κλείνω. στις 18:30 έχω φύγει απ'το γραφείο, κατεβαίνω τη βουκουρεστίου, κλαίω και δε ξέρω τι να κάνω. αφού έχω πιει μερικές μπύρες και μετά λίγες ακόμα μερικές μπύρες, μιλάω με τη χαζή στο τηλέφωνο, πιο ψύχραιμος και πιο κοντά στο βλάκα που είχε συνηθίσει. ήταν 00:30. κι ενώ προσπαθώ να χαζογελάω όσο γίνεται, μου λέει πως φοβάται μήπως πεθάνει.

-παύση.

δεν ξημέρωσε ακόμα. είναι 06:30 και ξυπνάω με χαμόγελο. έχω μόλις δει στον ύπνο μου πως οι εξετάσεις βγήκανε, η χαζή είναι πιο καθαρή κι απ'το δωμάτιο μου. πλύθηκα, ντύθηκα, έφυγα για δουλειά. τις τελευταίες μέρες στη δουλειά κάθομαι και δουλεύω στο δωμάτιο, όπως μπαίνεις δεξιά, στον αριστερό καναπέ. η ημερομηνία είναι δεκαέξι οκτωβρίου δύοχιλιάδεςδεκατρία. στις 16:00 λαμβάνω ένα τηλεφώνημα, τα πόδια μου κόβονται σε κομμάτια, χάνω την οποιαδήποτε δύναμη να διατηρηθω ψύχραιμος, κλαίω, της λέω θα τα πούμε άλλη ώρα μπιβ και της το κλείνω. στις 16:10 έχω επιστρέψει στη θέση μου για να συνεχίσω να δουλεύω. στο γραφείο μαζί μου κάθονται δίπλα μου η δανάη, απέναντι μου ο σάββας κι ο γιάννης. με βλέπουν να κλαίω και με ρωτάνε τι έχω. "η φίλη μου έγινε καλά."

-παύση.

η γιάννα, η ελένη κι ο στέλιος κάνανε αυτό που έπρεπε να κάνουν κι αυτό που εγώ σαν τρίτος είχα απαίτηση να κάνουν. τίποτα λιγότερο. ο ανδρέας όμως; εγώ, ο τρίτος, δεν είχα την παραμικρή απαίτηση. κι έκανε τόσα κι άλλα τόσα κι η φράση "αιώνια ευγνωμοσύνη" βρήκε έναν ακόμα παραλήπτη.

-παύση.

έχεις χορέψει ποτέ με τη σκία σου; μην απαντήσεις καταφατικά γιατί θα εκτεθείς. δεν έχεις. η γεωργία χόρεψε. αν κι ατσούμπαλη, χόρεψε. κι εγώ δε χαίρομαι γι'αυτό. αυτό ήταν υποχρέωσή της. χαίρομαι όμως γιατί ενώ η σκιά κουράστηκε κι έπεσε, η γεωργία συνέχισε να χορεύει στο ρυθμό που η ίδια είχε επιλέξει. γιατί παρότι όλο αυτό ξεκίνησε με το "φοβάμαι οτι θα πεθάνω" τέλειωσε με το "θωμά.. -παύση."

η γεωργία μου.