και?

κοιτώ κάτω δεξιά στην οθόνη του λαπιτόπ και βλέπω εικοσιεννιά μαρτίου 2010. 2010. 2010. κι εσύ κι η άλλη κι ο άλλος κι εγώ κι όλοι μαζί μένουμε στην ελλάδα. τι όμορφο έχει η ελλάδα για το σωτήριο έτος 2010? έχουμε οικονομικό πρόβλημα, βρισκόμαστε στα πρόθυρα χρεωκοπίας, έχουμε τους (τραγό)παπες να μη θέλουν να φορολογηθούν, έχουμε τα ουκ να βρίζουν μετανάστες στην πανεπιστημίου κι ο κόσμος να χειροκροτά, έχουμε πορείες και κόντρα πορείες και απεργίες και κόντρα απεργίες γιατί ο έλληνας είναι μάγκας και κλείνει δρόμους και δεν μασάει μία, έχουμε μια χώρα να τον βροντά με την πορνοστάρ σε σημείο που να φοβάμαι το συντονισμό, έχουμε ένα έθνος να κλαίει και να μοιρολατρεί γιατι η δικιά μας ελένη μενεγάκη χώρισε, κλαίμε και διαμαρτυρόμαστε και καταριόμαστε και βρίζουμε αλλά η κωλάρα μας να'ναι καλά και να πάνε να αγαπηθούν οι άλλοι. και γυρνώ απόψε σπίτι κι ανοίγω το νετ κι ένα 15χρονο παιδί απ'το αφγανιστάν (που έφυγε απ'τη ΕΜΠΟΛΕΜΗ χώρα του για να γλιτώσει), ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό, ανοίγει ένα σακ-ο-βουαγιάζ να δει τι υπάρχει μέσα. εκεί, κάτι αλάνια που τα τελευταία χρόνια την έχουν δει επαναστάτες τύπου σπάω-οτι-γουστάρω, βάζω βόμβα-οπου-γουστάρω, γενικώς-κάνω-οτι-κατεβάσει-η-γκλάβα μου, έχουν τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό αλλά τηλέφωνο είπαν να μην πάρουν γιατί θα τους είχαν τελειώσει οι μονάδες. τι έχουμε? ένα 15χρονο νεκρό απο βόμβα "επαναστατών" και μια μάνα.

άι πάτε στον κιάμο να το σπάσατε. και στο μπουζ έχουν μαζευτεί όλοι οι εναλλακτικοί και στα παπάρια μας όλα. εξάλλου, το'παμε: ρε η κωλάρα μας να'ναι καθαρή. τι με νοιάζει εμένα ο δίπλας κι ο παραδίπλας.

σκατά στα μούτρα μου.