δενέχειτίτλο

όλα καλά. περνάει ο καιρός. και το όλα καλά θα γίνει καλά. μέχρι κι αυτό να γίνει κακά. κι αυτό όλα κακά. αλλά έχω μάθει να'μαι τόσο σκατένιος που να μη δίνω σημασία. θα τα φάω τα μούτρα μου μια μέρα. και να πω οτι ήταν ωραία, να πω πάει στο διάολο. αλλά κι αυτά μέσ' στα σκατά είναι. θα λες τώρα τι κάθεται και λέει αυτός. σκατά λέω. και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι. ότι τώρα, δηλαδή εδώ και εφτά/οχτώ χρόνια πάει η δραχμή. πλησιάζει βλέπεις το γκέιμ όβερ και θα χρειαστώ πενηντάρικα. ναι, το ξέρω, θα μου δώσεις πενήντα λεπτά. θα μου δώσεις ευρώ. το μηχάνημα όμως έμεινε εκεί πίσω, που ακόμη είχαμε δραχμές, και μάλλον δε θα τα δεχτεί. δεν πειράζει μωρέ. εσείς να'στε καλά. η χειρονομία μετράει, εξάλλου. να και κάτι που ξέρω κι εγώ. γιατί δεν έμαθα πολλά όσο καιρό υπάρχω. σκληρή πραγματικότητα αλλά έτσι είναι. να επαναπαύομαι σ'αυτά που μου δίνουν οι άλλοι. κι αυτό το έμαθα καλά. αλλά μεγαλώνοντας και βλέποντας κάποια πράγματα πιο σφαιρικά, καταλαβαίνεις οτι αυτό δεν φτάνει. καταλαβαίνεις οτι τόσο καιρό κορόιδευες τον εαυτό σου. και δεν έκανες κάτι για να αντιστρέψεις την κατάσταση. επαναπαυόσουν. αφού αυτό ήξερες. κι όχι, δεν φταίνε οι άλλοι. αυτοί προσφέρουν και δίνουν γιατί θέλουν. γιατί σ'αγαπούν. και θες να κλάψεις απ'τη χαρά σου. αλλά μάλλον κλαις γιατί τόσα χρόνια δεν κατάφερες να τους δώσεις τίποτα πίσω. όχι γιατί δεν ήθελες. αλλά γιατί δεν κατάφερες να έχεις κάτι να δώσεις. και δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό. κι όχι, Σοφία, τα ηνία της ζωής μου δεν τα κρατώ. βλέπεις, ούτε αυτό δεν έμαθα να κάνω. αν ανοίξεις το εγχειρίδιο επιβίωσης, θα το δεις πρώτο-πρώτο καθαρογραμμένο με έντονα γράμματα: βάστα γερά τα ηνία της ζωής σου. εγώ κοιτούσα την εικονογράφηση. σας κούρασα πάλι με την λογοδιάρροια. δε το θέλω, ειλικρινά. κάθε μέρα γράφω-σβήνω-γράφω αλλά δε τα ανεβάζω. σήμερα θα'σκαγα. γι'αυτό και τα έγραψα. μάλλον θα το σταματήσω το χόμπι. κακό κάνει. κι ακόμη είναι όλα καλά. ας προσπαθήσω να καθυστερήσω λίγο την κατρακύλα.
love.