αερικό

τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθιά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιος υπήρξα, τι σκέφθηκα, πως έζησα και τί είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία.

σαν σήμερα πριν δεκαπέντε χρόνια, ο Μάνος μας άφησε για τον αστερισμό του σείριου. εγώ τον ανακάλυψα πριν τέσσερα-πέντε χρόνια. είχα ανέβει στη λάρισα για σου/κου και έπεσε στα χέρια μου το χαμόγελο της τζιοκόντας. κόλλησα μαζί του πριν ακόμη ακούσω τη μουσική του. μόνο απ'τα κείμενα που συνόδευαν τα κομμάτια.

για μένα ο σπουδαιότερος έλληνας καλλιτέχνης. όχι μόνο για τη μουσική που έφτιαχνε, αλλά και για το στίχο, τα κείμενα, την όλη του στάση απέναντι στη ζωή. αξεπέραστος.

εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων. εδώ τελειώνουν τα όνειρα που μου δανείσατε εσείς οι ίδιοι μια βραδυά δίχως να το γνωρίζετε. τώρα είναι αργά κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. εγώ αθεράπευτα πιστός σ'αυτόν το δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε, να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική.

καληνύχτα.