ας πούμε

τα ανάποδα φιλιά. κι επειδή ξαναήπια πολύ κοκακόλα, θα φτιάξω μια μικρή ταινία στο μυαλό μου. τόση δα μικρή. υπάρχει το αγόρι. δεν έχω αποσαφηνίσει ακόμα μέσα μου τι τύπος είναι. ας πούμε ότι άλλο δείχνει κι άλλο είναι. υπάρχει το κορίτσι. πιο γλυκό απ'όσο βλέπει ο κόσμος. ας πούμε ότι γίνεται γλυκό όταν είναι κοντά στο αγόρι. 

έβλεπα πριν την πρώτη αμερικάνικη ταινία του wong kar wai και συγκρατούσα συγκεκριμένες εικόνες με το μυαλό μου. μπορεί να φταίει και το σάουντρακ. εικόνες που περιελάμβαναν σπασμένα καρέ από δρομολόγια τρένων, που περιελάμβαναν ανάποδα φιλιά, εκείνον να την κοιτάει με τρομερή ηρεμία στο βλέμμα του. κι όλα αυτά ενώ από πίσω ακουγόταν σε λούπα το the greatest της cat power.

ωραία. πάμε πίσω. πάντα πίστευα οτι για να φτιάξεις ένα δομημένο σενάριο θα πρέπει να σκιαγραφήσεις τις προσωπικότητες των χαρακτήρων σου και να επιλέξεις δέκα, είκοσι λέξεις κλειδιά γύρω απ'τις οποίες θα χτίσεις γεγονότα, συναισθήματα, αμηχανες στιγμές, άηχες στιγμές.

αν με λέγανε wong kar wai κι ακολουθούσα τη λογική του μυαλού του θωμά οι λέξεις που έπαιξα μαζί τους ήταν καφέ, blueberry pie, έρωτας, μπαρ, προδοσία, απελπισία, φυγή, καρτποστάλ, τύχη, εμπιστοσύνη, επιστροφή, μεσάνυχτα, φιλί.

στη δική μου ταινία, τις λέξεις με τις οποίες θα παίξω δεν τις έχω βρει ακόμα. αν όμως τραβούσα πλάνα, τα σημεία κλειδιά -αυτά που δεν το καταλαβαίνεις αλλά είναι το άλφα και το ωμέγα- θα ήταν: ανάποδα φιλιά, τρένα, νυχτερινή αθήνα, ντόνατς, δόντια να αγγίζονται, γέλια, μεσημεριανοί ύπνοι, σοκολάτες, ξημέρωμα, κουτάλια.

η χρωματική παλέττα με την οποία έπαιξε ο νοτιοκορεάτης είχε μέσα μπλε, κίτρινο, πράσινο.

στη δική μου, θα 'χει γκρι και κόκκινο.

την ταινία του, την ονόμασε my blueberry nights.

τη δική μου θα την ονόμασω ιστορία.

καληνύχτα

θωμ

1980

“it was one of those great spring days, it was sunday, and you knew summer would be coming soon. And i remember that morning dorrie and i had gone for a walk in the park and come back to the apartment. we were just sort of sitting around and i put on a record of louie armstrong, which was music i grew up with, and it was very, very pretty, and i happened to glance over and i saw dorrie sitting there. and i remember thinking to myself how terrific she was and how much i loved her. and i don't know, i guess it was a combination of everything, the sound of the music, and the breeze, and how beautiful dorrie looked to me and for one brief moment everything just seemed to come together perfectly and i felt happy, almost indestructible in a way.”

-stardust memories

παγκάκι ταράτσας

κυριακή προς δευτέρα. παρέα ξανά με ενάμιση λίτρο κοκακόλα. δώδεκα ευρώ κι ενενήντα λεπτά στο γραφείο δίπλαδίπλα με την απόδειξη απ'το ενοίκιο. υπάρχει κι ο γκίζμο με το σρεκ κι αυτόν τον πύραυλο που μου'χε φέρει μια φορά ο σπύρος.

κι αν αύριο ξυπνούσα, σ'έπαιρνα τηλέφωνο και σου έλεγα πως θέλω να σε δω; θα με ρωτούσες γιατί; θα με ρωτούσες τι συνέβη ή θα έλεγες ναι; κι αν σου έλεγα πως την πανεπιστημίου κι την ακαδημίας τις ξήλωσαν και τις μετέφεραν στη βιέννη; θα με ρωτούσες αν με πείραξε η κοκακόλα ή θα πίστευες ο,τι σου πω;

κι αν σου 'λεγα οτι γκούγκλαρα να δω αν στη βιέννη έχουν θέμα με τα περιστέρια όπως έχουμε εδώ στην αθήνα; θα με πίστευες τότε ή θα'λεγες πως το'χασε ο μικρός; κι αν σ'έπαιρνα τηλέφωνο αύριο το πρωί μόνο και μόνο για να σου πω πως τον απρίλιο βγαίνει η νέα ταινία του terrence malick; θα με περνούσες για καθυστερημένο ή θα καθόσουν το ίδιο βράδυ να ξαναδείς το days of heaven;

κι αν σου'λεγα πως στιγμιαία ξέχασα πως γράφεται το περνούσα και το γκούγκλαρα και το δεύτερο αποτέλεσμα ήταν μια δήλωση του αλέκου συσσοβίτη που ακομπλεξάριστα δηλώνει:  Περνούσα τον εαυτό μου για ωραίο γκόμενο. ; θα με πίστευες; σωστά το'χα γράψει εξ'αρχής. κι αν σου έλεγα πως πριν σχημάτισα στο γραφείο με το δείκτη του δεξιού μου χεριού ένα νοητό τετράγωνο και το πρώτο πράγμα που μου'ρθε στο μυαλό ήταν τα δάχτυλά σου να χαϊδεύουν τα γένια μου; θα με πίστευες τότε ή δεν το θυμάσαι;

κι αν σου 'λεγα πως τόση ώρα ακούγα ράντομ ιντερνετικά βιολιά και τα σταμάτησα για ν'ακούσω σε πέντε ώρες ξημερώνει κυριακή; θα με ρωτούσες τι μου συνέβη ή θα το τραγουδούσαμε παρέα; κι αν σου'λεγα πως η βιέννη απ'το εδιμβούργο μπορούν να απέχουν λιγότερο από δέκα χρόνια; θα με πίστευες ή θ'άνοιγες το γκουγκλ μαπσ για να το τσεκάρεις μόνη σου;

κυριακή προς δευτέρα.
με πιστεύεις;

θωμ