τι κι αν έσβησα την από πάνω παράγραφο; παραμένει κι έτσι ένα θλιβερό κείμενο. γυμνό, χωρίς επεξηγήσεις, χωρίς λεπτομέρειες. πιο βαριά τα ακροδάχτυλα. δεν υπάρχουν βιολιά πλέον. μόνο ένα τσέλο. ένας βαθύς, μονότονος, βαρύς ήχος. κάθε νότα και μια φρέσκια χαρακιά. μη δίνεις σημασία. δεν υπάρχουν τοπία. μόνο αέρας και σκόνη. δίχως να μπορείς να ξεχωρίσεις τη γη απ΄τον ουρανό. καμία νοητή γραμμή ορίζοντα στο βάθος. δεν υπάρχει λόγος. ποτέ δε χρειάζεται όταν υπάρχουν μάτια. ακόμα κι όταν αυτά δεν καταφέρνουν τίποτα. άσ'το.
ένα ακόμα θλιβερό κείμενο.
Recent Posts
