1078

τέλειωσε.

244 ημέρες.

5 στρατόπεδα.

13 κρεβάτια.

7490 χλμ.

θα τους ξανάκανες αυτούς τους οχτώ μήνες; όχι.

θα τους άλλαζες με τίποτα; όχι.

πώς να ευχαριστήσεις αυτούς τους ανθρώπους γι'αυτούς τους μήνες;

πώς να πεις σ'εκείνη οτι σου λείπει από εκείνο το πρωί;

τίποτα δε θα κάνεις. ξέρουν.

για τις ημέρες που δεν ήθελες να ξυπνήσεις ξανά.

για τις φορές που ντρεπόσουν να κοιταχτείς στο καθρέφτη.

για τις τελείες που ενώσαμε κάποτε κι οι ζωές μας γίνανε ένα.

γιου ντιντ ιτ

δεν έμαθες.

κι αν προσπαθήσω να σου δείξω με τα δάχτυλά μου πώς χτυπάει η καρδιά μου, το μόνο που καταφέρνω είναι να ματώνω τα νύχια μου.

κι όταν μούδιαζαν τα γόνατά μου, ήμουν τόσο απορροφημένος στο γεγονός που ξεχνιόμουν και δε σε κοιτούσα.

κι όποτε θα έρχεσαι για να με βγάλεις απ'τα όριά μου, πάντα θα πέφτω στην παγίδα σου και θα βυθίζομαι στη ντροπή και την ενοχή.

κι όσο κι αν προσπαθούν να σου χρυσώσουν το χάπι, ο μόνος που φταίει, είμαι εγώ.

η χειρότερη έκδοση του εαυτού μου.

δεν έστειλες.

wu

ντάξει το 'χω. από 'δω και πέρα όποτε μου σπας τα αρχίδια, θα βάζω τα ακουστικά στ'αυτιά, θα πατώ πλέη στο 36 τσέημπερσ και θα σου κάνω σσσς με το δάχτυλο μπροστά απ'τα χείλη μου.
μη κοιτάς ούτε δεξιά. ούτε αριστερά. σε σένα το λέω.
άηγαμήσου τώρα.

θωμάς.