mom4nt

έχεις στρίψει απ'τα τέμπη κι ξεκινά να παίζει το prenzlaurberg. αφήνεις ανοικτά τα μάτια, αλλά έξω δεν βλέπεις. όλο το σύμπαν σου περιστρέφεται γύρω από δύο σφαίρες και τα μάτια της ακτινοβολούν. κι η καρδιά σου ξανασκίζεται. μόνο που αυτή τη φορά, αναβλύζει έλαια και μυρίζει γιασεμί. να σ'ακούσω;

rejected

τέσσερις φωτογραφίες που ήταν να χρησιμοποιηθούν στην έκθεση αλλά κόπηκαν στην τελευταία φάση.

curtain call

έντεκα ιουνίου όπως δέκα γενάρη. ξανατέλειωσε. κάποια πράγματα (απ'όσα θυμάμαι) απ'αυτές τις τρεις βδομάδες:

παίζεται το βίντεο για πρώτη φορά. τελειώνει. βγαίνω απ'την αίθουσα και βλέπω μπροστά μου το γιώργο. κατουρήθηκα. for real. καθαρίζω μετά τα εγκαίνια. έχετε φύγει όλοι για μάσα, για πιοτί. στη σκάλα κάθεται η χαζή. συζητάμε και νιώθω (παν)έμορφα. κορνιζάρουμε και μαθαίνω οτι ο μπιλ ψήνεται απ'τον πυρετό. τη μέρα των εγκαινίων, το μεσημέρι, μαθαίνω ότι έρχεται. γκέι φάση άλλα συγκινήθηκα. πίου (καλό). είμαι ένα βράδυ στο ποστ. μου στέλνει μήνυμα η σοφία και μου λέει πως θα'ρθει κι ο χρήστος. γκέι φάση άλλα συγκινήθηκα. είμαι στο πράσινο δωμάτιο κι ανακαλύπτω μία ώρα πριν τα εγκαίνια πως δεν ταιριάζει η μπρίζα με τον προτζέκτορα. πήγε ο τάσος, σάββατο απόγευμα, να ψάξει να βρει αντάπτορα. γκέι φάση αλλά συγκινήθηκα. στο διάδρομο και στο μπαλκόνι να βλέπω τη γιούλη να κλαίει. ε και τη σοφία λίγο. φ.φ.φφ. το πρώτο άτομο που επισκέφτηκε την έκθεση, μια άγνωστη κοπέλα. βλέπει τα έργα, έρχεται μπροστά μου, ελαφριά υπόκλιση, "ευχαριστώ που ομόρφυνες την καθημερινότητά μου" και φεύγει. έτρεμαν τα γόνατά μου. ξαναέκανα τσουλήθρα στη μαρμάρινη σκάλα, όπως τότε. έντεκα-δώδεκα χρόνια πριν. προτελευταία μέρα. ανεβαίνει ζευγάρι να δει την έκθεση. κάθονται γύρω στη μισή ώρα. συζητάμε και ξανασυζητάμε. με ρωτάνε πως τραβώ τις φωτογραφίες. μου λένε πως είναι εντυπωσιασμένοι απ'το αποτέλεσμα. φεύγουν και βάζω το brandeburg στο τέρμα και κλείνω τα μάτια. μία τρίτη που είναι κλειστή αγορά κι η ζέστη αρκετή, έρχεται ο σπύρακλας και παίζουμε μπάλα. φερστ τάιμ έβερ. παρασκευή απόγευμα στην αίθουσα με το θείο μου και την ξαδέρφη.φ. η βάλια ήρθε. απ'τα τρίκαλα. είδε την έκθεση και μου είπε πως δάκρυσε στο βίντεο. τί έχω κάνει για να το αξίζω αυτό; άλλο βράδυ. δεν θυμάμαι που, αλλά νομίζω στο ποστ. μου λέει ο τάσος πόσο τυχερός είμαι που έχω ανθρώπους που μ'αγαπούν τόσο. πόσο τυχερός είμαι; το κείμενο της νεφέλης. σίγουρα, δεν το αξίζω όλο αυτό. δεκατρείς άνθρωποι ήρθαν απ'την αθήνα για λιγότερο από μία μέρα. δεν γνωρίζω ακόμη πως μπορώ να τους το ανταποδώσω αυτό. ήρθες κι όταν έφυγες, πήγα πίσω κι έσβησα το δεν.

θα τα ξαναπούμε.

λοβ.

τρίστιχο

κάιντα ζαλισμένος. μπύρες+άδειο στομάχι+τρύπες=πάουερφουλ κομπινέισον.

θέλω να πω τόσα κ άλλα τόσα. αλλά δε θα πω.

ακόμη. δλδ μπορεί να μην πω και γενικά.

οινόπνευμα. μεθυστικό. και όχι, δε λέω γι'αυτό της μπύρας.

....τουλάχιστον στην αρχή. ξέρεις σε τι αναφέρομαι. σε σένα μιλώ.

το ξέρεις οτι σε σένα μιλώ.

λέει ο νικήτας κι έχει δίκιο απόλυτο: είσαι φωτιά κι είμαι δροσιά.

δεν είναι αργά.

εδώ θα έπρεπε να γράψω κάτι ακόμη αλλά δε μου έρχεται κάτι.

καληνύχτα.