τιρινίνι/nowhat?

για την ΑΕΛ ρε!

πηγαίνεις να δεις το wrestler και καταλήγεις να παλεύεις με το μυαλό σου.κερδίζεις.

βγαίνεις απ'το σταθμό του μετρό στο αιγάλεω.παίρνεις τσίχλες trident senses (τις καινούριες με τη φράουλα) και περνάς το δρόμο.τότε ξεκινάς πάλι να παλεύεις.στο φάληρο πίνεις κρασί και σε "πιάνεις" να την κοιτάς και να σιγοτραγουδάς.σε κέρδισε.

φ.

top2

ναι.έχεις δίκιο.μ'έχει πιάσει μια ψύχωση με αυτούς τους μεγάλους Έλληνες.πιθανώς γιατί δεν ήμουν κι εγώ στη λίστα και το παίζω κακός τώρα.απ'τους εκατό που βγήκανε,δε θέλω να ασχοληθώ με τους πολιτικούς γιατί είμαι αλήτης και τα εγκεφαλικά μου κύτταρα δεν είναι τόσο ανεπτυγμένα ώστε να καταφέρω να ασχοληθώ με τους φιλοσόφους.Οπότε θα γράψω ποιους θεωρώ τους πέντε σημαντικότερους Έλληνες στον τομέα των τεχνών.Έχουμε και λέμε:

• Ευριπίδης.γιατί η ιφιγένεια ήταν το πρώτο αρχαίο κείμενο που με συνάρπασε (+γιατί τον πατέρα του το λέγανε μνησαρχίδη).
  
• Κωνσταντίνος Καβάφης.γιατί ψάχνοντας να βρει τα παράθυρά του,εγώ είδα το Φως.
  
• Δομήνικος Θεοτοκόπουλος.γιατί όταν βλέπεις έργα του από κοντά,νιώθεις τα γόνατά σου να λυγίζουν (το πορτραίτο του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή).
  
• Γιάννης Ρίτσος.γιατί μου θυμίζει ότι καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο.
  
• Μάνος Χατζιδάκις.γιατί το όνειρο είναι ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

(όποιος δε συμφωνεί,να του "φάει" το walkman όλες τις κασσέτες.)

mindfαck

να με συγχωρείτε αλλά με πιάσαν τα καλλιτεχνικά μου.χόρεψε κι εσύ το βαλς των χαμένων ονείρων του κυρίου Μάνου και προσπάθησε να ανοίξεις την πόρτα του miroslav holub.προς τα μέσα?προς τα έξω?δικό σου θέμα είναι αυτό.εγώ τα μπερδεύω τα βήματα στο βαλς.όσο για την πόρτα θα επιχειρήσω να την ανοίξω προς τα μέσα.αφού σιγουρευτώ πως αυτή τη φορά δε θα καώ απ'τις αχτίδες του Ήλιου.

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

ίσως έξω να βρεις
ένα δέντρο ή ένα κλαδί,
έναν κήπο
ή μια πόλη μαγική.

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

Ίσως κάποιος σκύλος να ανασκαλεύει.
Ίσως να δεις ένα πρόσωπο
ή ένα βλέμμα
ή την εικόνα μιας εικόνας.

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

Αν έχει ομίχλη
θα φύγει.

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

Ακόμα και αν υπάρχει μόνο το σκοτάδι
ακόμα κι αν υπάρχει μόνο
η υπόκωφη βοή του ανέμου
ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα απολύτως,

Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.

τουλάχιστον θα υπάρξει ένα ρεύμα.

μπλατέσσερα

-πάτησες play και ακούς έναν τύπο να φυσά ένα σαξόφωνο αλλά να στέλνει το δικό σου μυαλό μακριά.όχι πολύ,αλλά αρκετά.σαν το φαινόμενο της πεταλούδας που ερμήνευσε ο edward lorrentz.το πέταγμα της πεταλούδας στη βραζιλία, μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στο τέξας.έτσι γίνεται κι μ'αυτό το κομμάτι.φυσάει σ'ένα σαξόφωνο ο άνθρωπος και στέλνει εσένα μακριά.θεωρία του Χάους.

-είναι αυτό το χρονικό σημείο τώρα που θέλω να βγάζω φωτογραφίες.που συσσωρεύονται ιδέες στο μυαλό μου.τις οποίες πρέπει να φιλτράρω για να δω τι θέλω να δείξω.αλλά όλο αυτό θα συμβεί όταν νιώσω ότι δε χωράνε άλλες στον εγκέφαλό μου.να νιώσω τη στιγμή που θα'ναι τόσες πολλές ιδέες μέσα και θα θέλουν να σκάσουν σαν τα πυροτεχνήματα που ρίχνει ο τζανό κάθε πρώτη του χρόνου.

-ακόμη δε μπορώ να συλλάβω πνευματικώς το λόγο που ο λαζόπουλος,η αλίκη κι ο ζαγοράκης(!!) θεωρούνται απ'τον ελληνικό λαό ως τρεις απ'τους εκατό μεγαλύτερους.νομίζω τώρα είναι που θα σκάσει ο εγκέφαλος σαν τα χαλασμένα πυροτεχνήματα που ρίχνει ο τζανό κάθε πρώτη του χρόνου.

-έγραφα πιο πάνω για τυφώνα στο texas.προς Θεού,όμως,μη χτυπήσει σε κανα austin.χαιρετίσματα γιώργο.βάστα γερά στα ξένα!πλησιάζει και το spring break (μαρίνα μην ακούς εσύ).

-ο άνθρωπος που τόση ώρα φυσά στο λαβύρινθο των αυτιών σας λέγεται illinois jacquet και το κομμάτι που παίζει είναι το if you knew what it does to my heart.μέγας!

φιλμ

είναι η περίοδος που μ'έπιασε ξανά η φιλμάνια και κάθε βράδυ βλέπω μια ταινία.τουλάχιστον.χθες είδα το before the devil knows you're dead του sidney lumet.ωραία ταινία με τον philip seymour hoffman να μου θυμίζει γιατί τον γουστάρω.αγαπημένος ηθοποιός.

χθες το μεσημέρι έβαλα να δω το waltz with bashir του ari folman (άκου όνομα ο τύπος).αλλά με πήρε ο ύπνος.δε λέω ότι φταίει η ταινία.αλλά μόλις είχα φάει κι είχα ψιλογλαρώσει.με φόβισαν λίγο και τα σκυλιά που τρέχουν στην αρχή της ταινίας.δεν ήθελε και πολύ να το κλείσω.αλλά θα το ξαναδώ.υπόσχεση.

κοιτούσα μια λίστα προχθές με τους είκοσι σημαντικότερους εν ζωή σκηνοθέτες.ψιλοmainstream η λίστα.δηλαδή πολύ mainstream αλλά άλλο είναι το θέμα.δεν υπήρχε μέσα ο woody allen!δηλαδή είναι σημαντικότερος ο mr. ironman απ'όσο είναι ο mr. manhattan?και απαντώ.δεν είναι.λίγο σάλιο απ'το κλαρινέτο του woody είναι.τσς.

σήμερα δε ξέρω ακόμη τι θα δω.με βλέπω να κλίνω προς το z του κώστα γαβρά για το γρηγόρη λαμπράκη.μέσα στους εκατό μεγάλους έλληνες είναι (μαζί με το λαζόπουλο και τη βουγιουκλάκη).

έλεος.

reconstruction

είναι όλα μια ταινία.μια δημιουργία.

όπως και να'χει,όμως,πονάει.

ας ξεκινήσουμε απ'την αρχή.πρώτα ο άντρας.όχι,δεν είναι μόνος.ακόμη.

αυτό είναι το πρώτο βήμα.ο άντρας.

μετά έρχεται το γέλιο.η γυναίκα.ο έρωτας.

ο άντρας μπαίνει σε μπαρ.βλέπει μια όμορφη γυναίκα.

γνωρίζονται;σα να αναγνωρίζει ο ένας τον άλλο.

ξεκίνημα είναι αυτό ή τέλος;

είναι ξεκίνημα και τέλος.έρωτας κι αποχαιρετισμός.

θα μπω στο μπαρ.θα ζητήσω απ'τη σερβιτόρα να μου φέρει στο τραπέζι ένα γαλλικό καφέ.με γάλα.στην μπλε πολυθρόνα κάθεται εκείνη.με περιμένει.θα κάτσω κοντά της.δε θα μιλήσουμε.θα γεμίσω την κούπα μου με καφέ.θα προσθέσω λίγο γάλα και θα πιω μια μικρή γουλιά.θα την κοιτάξω.θα χαϊδέψω το μάγουλό της με την εξωτερική πλευρά των δαχτύλων μου.θα της πω ότι την αγαπώ.θα σηκώσει το βλέμμα της για να με δει και θα χαμογελάσει.η νύχτα περνά.πράγματι την αγαπώ.εκεί.ακριβώς εκείνη τη στιγμή θα της πω αντίο.

αντίο.

η γυναίκα έφυγε.

το γέλιο σώπασε.

όμως,ο άντρας είναι ακόμη εδώ.

ολομόναχος.

κοιτάξτε τον.

είναι όλα μια ταινία.μια δημιουργία.

όπως και να'χει,όμως,πονάει.

child's play

the light08

τσικνοflashback

-χθες ήταν τσικνοπέμπτη.εγώ έφαγα ρεβύθια.δηλαδή έφαγα σπανακόπιτα αλλά δε θα'ταν τέλειο να έτρωγα ρεβύθια?

-πριν άκουγα το soundtrack απ'το casshern.αυτό με την ορχηστρική μουσική του shiro sagisu.μπορώ να πω ότι όταν άκουσα το scene #65 μου σηκώθηκε η τρίχα στο σβέρκο.την ταινία δεν την πολυθυμάμαι.την είχαμε δει με το σπύρακλα και τον τζι πριν καμπόσα χρόνια.το soundtrack πάντως (τάσος πάντος) τα διέλυσε όλα.

-προσπάθησα να κάνω μια αναδρομή για το πως έχω περάσει τσικνοπέμπτη τα χρόνια που'μαι στην αθήνα.δε τα θυμήθηκα όλα.

-μια φορά είχα πάει στο βησσαράκη όπου φάγαμε κάτι σάπιους γύρους και το επόμενο πρωί δεν είχε λεωφορεία.γιατί το βράδυ χιόνιζε ούλτρα πολύ και πήγα σπίτι απ'το παγκράτι με τα πόδια.χωρίς χιονοπέδιλα.

-μια άλλη φορά είχαμε ντερλικώσει με τον κώστα,τον ηλία και τον άγγελο σε ένα πάνω στην ανδριανού.καλά είχαμε φάει.είχα περάσει καλά μετά από πολύ καιρό.

-μια άλλη φορά έμεινα σπίτι με μια κοπελιά & ξεπαγώσαμε κοκορέτσι.το συνοδευσαμε με τζατζίκι από το super market in.

-πέρυσι είχε έρθει η χαζή.πήγαμε φάγαμε μπριζολάκια στον μινώταυρο.ο τέλης ήταν μπίμπα.αφού φάγαμε, την πήραμε τηλέφωνο για να ζηλέψει και να έρθει (δεν ήρθε).κι αφού σηκωθήκαμε με τα χίλια ζόρια,ακολουθήσαμε κάτι κοπελιές σ'ένα παρακμιακό στου ψυρρή (κάτι mykonos ήταν το όνομα).εκεί αφου απορρίψαμε την ιδέα της "πιστόλας", η χαζή κατέληξε να τρώει κερασάκια harribo απ'το χέρι ενός τραβεστί.καλτ στιγμές.

-ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την παρτίδα πόκερ στο σπίτι του παναγιώτη (αυτό που καθαρίσαμε με τη χαζή όση ώρα ο παναγιώτης μάλωνε με το αίσθημα).βέβαια το συμβάν έγινε την επομένη,αλλά ήταν τόσο κορυφαίο που έπρεπε να το γράψω για να γελάσει η χαζή.γέλασες???χρχρχρχρρχ

-τις άλλες δυο φορές δε μπορώ να τις θυμηθώ με την καμία.

έχω δυο αδερφές & δυο αδερφούς (pt2²)

φτάσαμε αισίως στο δεύτερο και τελευταίο μέρος του δεύτερου μέρους αλλά και του πρώτου.τι άλλο θυμόμαστε για τον ψηλό.

θυμόμαστε που ήρθε αθήνα στο πρώτο έτος και έμεινα για πρώτη φορά έξω μέχρι να ξημερώσει (λούζερ).που πήγα θεσ/νικη και πήραμε χριστουγεννιάτικα στολίδια απ'τα πράσινα πανέρια του δήμου.τα μηνύματα που στέλναμε στις 04+ στον κύριο απ'το τηλεάστυ.τις μάσες που έχουμε κάνει κατά καιρούς στα φαγάδικα των εξαρχείων.θυμόμαστε τις αδερφές στα mcdonald's να μιλάνε για τις περιπτύξεις τους.που πήγα στη θεσσαλονική και έμεινα σε ξενοδοχείο (λολ).που μου γνώρισε τη μαρούλα,το σπύρο,το θάνο,το θωμά.που δε μ'έχει καλέσει ακόμη στη δονούσα (ή στην ικαρία ή στην κρήτη).το παρκάρισμα που έσκασε τα χριστούγεννα.τον τρόπο που καθαρίζει κρεμμύδια.τα παπούτσια που ήταν για σκότωμα (βλ.κάλτσες).τις μαγείες στο μπαρ το βράδυ στους στέρεο νόβα.

ότι μου χρωστάει ένα τσουρέκι κάστανο και ένα κέικ σοκολάτα (α.και τώρα που το θυμήθηκα.κι η ειρήνη ένα γύρο στο σπύρακλα).τις βόλτες του απ'την τρίπολη στο άργος και στην κομοτηνή και στην κεντρική πλατεία.την απίστευτης έμπνευσης iPod sock που κατασκεύασε ο ίδιος.θυμόμαστε τη θωρακισμένη mercedes (αυτή που δεν ονειρευτήκαμε ποτές).τη στιγμή που δοκιμάσαμε βαρβάρας cheesecake με μαρούλα.τα κατά καιρούς τηλεφωνήματα για τυχόν update στα έιτς-σι.το κοντομάνικο πουκάμισο απ'το χθεσινό ψωμί.την ολίγων λεπτών επίσκεψή μας στα notos στη σταδίου.θα θυμόμαστε για πάντα τα wendy's γιώργο (ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ).το κοτόπουλο με το ρύζι που φτιάξαμε.τα κορυφαία που λέει και δε το ξέρει.τον τάσο έξω απ'τη μαΐστρα. τα σπίτια στην καλλιδρομίου.το λονδίνο,το παρίσι,τη νέα υόρκη.θυμόμαστε που είπαμε για το σουβλατζίδικο στη νέα ζηλανδία..στα ταξίδια&τις φωτογραφίες χορχ.

kWest.welcome2heartbreak

γιατί ο τύπος είναι πολύ μπροστά.γι'αυτό.



pure fαking genius!!!

έχω δυο αδερφές & δυο αδερφούς (pt2¹)

το αυτό.ξανά.αυτή τη φορά είναι για το γιώργο.ο οποίος αφού διάβασε το προηγούμενο part για το σπύρο μου έστειλε "pali deyterantza.den tha to anexto deyterh fora".ξεκίνησε κ αυτός τα νάζια.

ο γιώργος.θυμόμαστε πως έξι χρόνια με ανέχτηκε στο ίδιο θρανίο.το σπίτι-σοφίτα που θέλαμε να νοικιάσουμε.τη καλύτερη γραμματοσειρά που έχω δει ποτέ (μια μέρα θα πάρω τα δικαιώματα).που κάθε αρχή σχολικής χρονιάς,έντυνε τα βιβλία.που υπέγραφε παντού σαν doze.θυμόμαστε που του έκλεψαν κάτι αλλοδαποί τα παπούτσια έξω απ'το σπίτιτ (παραλίγο αποφεύχθηκε η μανούρα).που κάθε σάββατο πηγαίναμε και καθόμασταν στο σχολείο (κάτω στα πεύκα).τη τζίνα.που όποτε βλέπαμε το σκύβαλο κάναμε μαζί ωχχχχχχ (ακόμη το κάνουμε).που με έβαλε να χειρίζομαι το κασετόφωνο του σχολείου σε χορούς για να χάσω κι εγώ μάθημα.θυμόμαστε τις κομπόστες dell monte.που κολλούσε τα χαρτάκια απ'τις καραμέλες υγείας ίον στο καλοριφέρ.τα τυροπιτάκια του.που επιβιώσαμε δυο χρόνια με τον πετράν μπροστά μας.θυμόμαστε κάτι τελευταίες ώρες σε άδειες αίθουσες με οινοπνεύματα-πατατάκια-τη μαρία-τη λίτσα.τη βλαστού με τη μεμψιμοιρία.που σπρώχναμε το θρανίο και η αναγνωστοπούλου έφευγε παρέα (λολ).θυμόμαστε στην αθήνα που σηκώθηκε να χορέψει φορώντας μια σαλιάρα (αλλά ζαλιζόταν).τα ντολμαδάκια που έτρωγε πριν το σχολείο.τίμη και δόξα στο γιώργο που είναι κάτοχος φωτογραφίας μου αγκαλιά με τον άλφα.να συζητάμε στη φυσική κατεύθυνσης β λυκείου με τον ρίτσαρντ για το big brother 1.θυμόμαστε πως τόσα χρόνια δεν έχουμε αφήσει κανέναν ασχολίαστο (ναι,κα-νέ-ναν).που είχε πάθει ψύχωση με το παιδί που περπατά με τα χέρια.τη φορά που είχε ντυθεί γιαγιά.το δούλεμα που ρίχναμε στην τάχα (και στον πάουτ).τα τοστ κάτω απ'το θρανίο.θυμόμαστε τη διήμερη στην κερκίνη στο δίπατο σπίτι.τη βρώμα που έχει βγάλει για με και την πελαζί (συκοφαντία και μόνο).στην κρανιά να βλέπουμε τον αρλέ να λέει το πιστεύω (priceless).τις φωτογραφίες που ανέβασε η χαζή στο φέις.το ροζ μαγαζάκι.στην τσαγκαράδα που κάτσαμε σε μια ταράτσα και χαζεύαμε τη θέα.θυμόμαστε που πέρασα αθήνα και εσύ στη θεσσαλονίκη.

to be continued.

noEND

έχω δυο αδερφές & δυο αδερφούς (pt1²)

μέρος δεύτερο.δηλαδή το δεύτερο μέρος του πρώτου μέρους.και να τι ακόμη θυμόμαστε για το σπύρακλας.  

θυμόμαστε που ήρθε αθήνα και για τρεις μέρες βγήκαμε δυο φορές απ'το σπίτι (spy hunter&ace ventura rule the world).τη βόλτα στις 2 τα ξημερώματα με μια panasonic και έναν τρίποδα.τη μελιτζανοσαλάτα του φάδερ (αυτή με τα αμύγδαλα).το κάψιμο με το myspace.που γυρνούσαμε απ'τα ster στις 02+ με τα πόδια δεκέμβριο μήνα.το τζατζίκι που ντερλίκωσα στο βόλο και τη θρυλική κουβέντα που κάναμε μετά στο σπίτιτ.θυμόμαστε το lightning reaction με τη δώρα στα starbucks.που τρέχαμε στο αλκαζάρ την πέμπτη μάη του εφτά.το shadowboxer και τα λεπτά που περνούσαν βασανιστικά αργά.που μου είπε να ακούσω hawk and a hacksaw.το smackdown και τις καρεκλιές που πέφτανε.θυμόμαστε που κάθε κυριακή έπαιρνε/α τηλέφωνο και λέγαμε τις βλακείες της βδομάδας.τις κατά καιρούς προφορές που χρησιμοποιούμε (θα πάμε για εξερεύνηση-η αρχή όλων).που ήρθε το φλεβάρη του εφτά για να μη πέσω τ'ανάσκελα (ή τουλάχιστον για να με σηκώσει).το scientist.τον oggy και τις κατσαρίδες.θυμόμαστε τη διώρη αναμονή μας για να περάσει το πέντε από φαλάνη (my baaaaand).

το synch.τις συζητήσεις με το μάκη για το little london.το λουκάνικο στον άγιο λαυρέντιο (ναι,στο ντε λαουρέντις).την πουκαμισιά της γιαγιάς τούλας.το fake borat στον άγιο αχίλλειο (classic!).τα ρούχα και τα σεντόνια του άλλου.το του γκερλς-ουάν καπ.θυμόμαστε το τσιγάρο-πτώση στο λιανοκλάδι.το τζατζίκι στα τηγανάκια.το τραπέζι της κουζίνας στο παλιό το σπίτι (μοσχάρι και coca cola μέχρι depon και οδηγίες χρήσης για φριτέζα).τα βερύκοκα στα γενέθλια του θάνου με τη lorna.θυμόμαστε ότι υπήρξε ο μοναδικός τσολιάς με μουστάκι και γυαλιά.ότι είναι ο πρώτος και για αρκετό καιρό ο μοναδικός που μ'ενθάρρυνε να βγάζω φωτογραφίες.

μπλατρία

είναι σάββατο.σάββατο βράδυ.σπίτι είμαι.βλέπω το plein soleil του rené clément με τον alain delon και τη marie laforêt.είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε με ήρωα τον tom ripley.ναι,τον ίδιο ψυχάκια που υποδύθηκε και ο matt damon πριν κάμποσα χρόνια.πριν λίγο πάτησα pause και έφαγα ένα cordon blue μαζί μ'ένα αυγό-μάτι.τώρα θα πατήσω play.

μετά θα δω κι άλλη ταινία.μάλλον το chinatown του roman polanski με το jack nickolson και τη faye dunaway.αλλά δε θα'ναι σάββατο βράδυ.θα'ναι κυριακή ξημερώματα.

πριν κοιμηθώ θα ακούσω το white album των beatles.ή το revolver.δε ξέρω δηλαδή.θα αποφασίσω αργότερα.για να πω την όλη αλήθεια,παίζει να μην ακούσω και κανένα και απλά να ξεραθώ.ούτε σήμερα κοιμήθηκα για μεσημέρι.δε νύσταζα.τσούζει και το μάτι.οι φακοί μάλλον θα φταίνε.

έχω δυο αδερφές & δυο αδερφούς (pt1¹)

το αυτό.το pt1 είναι για το σπύρακλα.γιατί αν ήταν για το γιώργο,ο σπύρος θα'ρχιζε τα γνωστά ζουζουνίστικα του στυλ "βέβαια,ο γιώργος είναι ο καλύτερός σου φίλος+μπλα".ενώ τώρα,ο γιώργος το πολύ-πολύ να πει "βλάκα,έφτιαξα ένα carrot cake!τέλειο!"

τι θυμόμαστε.θυμόμαστε την πρώτη μέρα στο φροντιστήριο που επιχείρησε να περάσει το κεφάλι του μέσα από ένα τζάμι.τα θρυλικά ξυλίκια μαζί με το βασίλη κάθε απόγευμα όταν τελειώναμε απ'το φροντιστήριο κι αφού είχαμε περάσει απ'τον κυρ-Τάσο τον κουρέα (ναι,αυτόν που μια φορά είχε κόψει τ'αυτί του σπύρακλα).θυμόμαστε το φετο-χόου και τα θρυλικά γενέθλια σ'αυτό που θέλουν οι γυναίκες (παγωτό δωδώνη θέλουν,τελικά).το βράδυ στο σπίτι μου που μιλούσαμε&μιλούσαμε για 7-8 ώρες (σταματήσαμε γιατί ξημέρωσε και έκανε ντου η γιαγιά η τούλα-ναι,αυτή που μου μοιάζει).θυμόμαστε Μ.Παρασκευή στον επιτάφιο να προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά που πήρε η κουπ του νυφιτσελιού.και καλά.το πάσχα στον αμπελώνα που έπεσα με το ποδήλατο σε μια "μεγάλη" πέτρα (ο παππούς θα μου σκίσει).το δωμάτιο στη βάρκιζα το όποιο κατεδαφίσαμε ο-λο-κλη-ρω-τι-κά.τον εμπρησμό του levi's μου στο ναύπλιο στην πρώτη λυκείου.τη μπάλα του βόλει στη μάπα του μπάρδα.θυμόμαστε το μπαμπά του βησσαράκη (κύριος γιάννης) να ρίχνει αλάτι στο κοτόπουλο.το δρόμο του χουφτώματος.στη σαντορίνη τη φωτογραφία μπροστά απ'το ξενοδοχείο καίτη (λολ).όταν τελειώσαμε τις πανελλήνιες,την πίτσα στο κόρνερ.θυμόμαστε τα κατά καιρούς ξυλίκια που έφαγα.είτε με μπρελόκ-μαστίγιο.είτε με καλόγερο.είτε με οτιδήποτε αιχμηρό είχε στην κατοχή του.το σνίτσελ που κατάπινε με 4 (κυριολεκτώ) μπουκιές.τα "α στα διάλα ρε" της κυρίας ντίνας.θυμόμαστε τις κλωτσιές που πέφτανε κάθε φορά που η παρέλαση έστριβε.ένα κορίτσι να διασχίζει το προαύλιο κι εμείς να μιλάμε για το πόσο ψηλά είναι η σκεπή του γυμναστηρίου.τη δέσποινα απ'το σύγχρονο (σου χρωστώ μια "γκόμενα"-δε το ξέχασα).το αεροπλανικό που έκανες και κολλούσες στον τοίχο.θυμόμαστε που πέρασα αθήνα και εσύ στο βόλο. 

to be continued.

μπλαδύο

για τα επόμενα 7λεπτά και 50δευτερόλεπτα θα ακούτε την κιθάρα του juan quesada να σας μιλάει για το πριγκηπάτο των asturias στη βόρεια ισπανία (εεε,πατήστε το play βασικά-αφήσε το να φορτώσει λίγο-είναι και μεγάλο.) 

όποιος φοβάται να κολυμπά βράδυ,να σηκώσει το χέρι του.κάτι τέτοια χαζά έβλεπα χθες στον ύπνο μου και σηκώθηκα απ'τις 08.30 (σ.σ. είχα κοιμηθεί στις 04.15).δεν πολυβλέπω όνειρα η αλήθεια είναι.φταίει μάλλον που είμαι κάπως χοντρόπετσος.ή ότι κοιμάμαι σαν το μοσχάρι και την άλλη μέρα δε θυμάμαι τίποτα.διαλέχτε όποιο προτιμάτε.

όποιος δε μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ γιατί βλέπει μηχανικές+ηλεκτρομαγνητισμούς+σχετικότητες,να σηκώσει το χέρι του.αυτά λέγαμε με τον μάικλ χθες (8 τσιγάρα σε 1ώρα έκανε-ρουφιάνος) κι άντε να κοιμηθώ μετά (δεν ευθύνονταν ο καπνός.αέρισα το σπίτι.).μάλλον τελικά δεν είμαι τόσο χοντρόπετσος.για μοσχάρι με κόβω.

όποιος θεωρεί ότι ο αποστόλης μπαρμπαγιάννης είναι ο θεός,να σηκώσει το χέρι του.όλοι την κυριακή 15/2 στη γλυφάδα.για δεντροφύτευση.για σάντουιτς με φίδι+κρασί.για φωτογραφία με τον κυρ-βασίλη.ναι,άννυ.θα πάμε. (είδες?και διάβασμα και μουσική σήμερα.αναβαθμιζόμεθα λέμε).

όποιος δεν έχει δει το fabuleux destin d'amelie poulain,να σηκώσει το χέρι του.βλέπεις παναγιώτα?μόνο εσύ είσαι.μα δε γίνεται να μη το έχεις δει.δε γίνεται.δηλαδή ποια ταινία σου αρέσει?η μεγάλη των μπάτσων σχολή?ωπ,σόρρυ.αυτή αρέσει στη μαρία ;)

όποιος ανήκει σε κάποια απ'τις παραπάνω κατηγορίες,αλλά δεν είναι οικείος με τη λέξη deodorant ας αφήσει το χέρι κάτω.

15steps

δε θέλω να γράψω κάτι σήμερα

you used to be alright
what happened?

..

how come I end up where I started?

υ.γ. thank you mr.yorke.

t0p1

όπως ο jonh cusack στο high fidelity έφτιαχνε τα δικά του top-5, έτσι θα κάνω κι εγώ.γιατί είμαι κλέφτης και απατεώνας.και κακός.

για σήμερα έχουμε τις 5 πιο καταθλιπτικές ταινίες (για μένα):

• dolls του Takeshi Kitano.τρεις ιστορίες.δύο άνθρωποι.ένα σκοινί.μέσα σε ανθισμένες κερασιές.
  
• leaving las vegas του Mike Figgis.πάει στο Vegas με στόχο to drink his self to death.και θα βρει την s-e-r-a.
  
• lost in translation της Sofia Coppola.tokyo/bill murray.χωρίς λόγια.
  
• requiem for a dream του Darren Aronofsky.το μοντάζ,η μουσική και η γιαγιά που θα σε στοιχειώνουν για πάντα.
  
• sympathy for lady vengeance του Chan-wook Park.να βουτάς το πρόσωπο σε μια λευκή τούρτα.κάθαρση.
  

(μη τις δείτε όλες μαζί.υπάρχει πιθανότητα να θελήσετε ν'αυτοκτονήσετε.)

separate\ways

-

δε μου αρέσει η ζέστη.δε μου αρέσει όταν περπατώ και με προσπερνά κόσμος.δε μου αρέσει να έχω κάτι στα δόντια μου και να μη το καταλαβαίνω.δε μου αρέσει όταν κουρεύομαι.δε μου αρέσει ο ήχος της ανάσας ανθρώπου που έχει κάνει τραχειεκτομή.δε μου αρέσουν οι γάτες.δε μου αρέσει να φοράω πέδιλα.δε μου αρέσει να μπαίνει ο φακός πίσω απ'το μάτι.δε μου αρέσουν οι αγκινάρες.δε μου αρέσει να πατάω το τζιν μου.δε μου αρέσει το έλ.έι όταν έχει πολύ κόσμο έξω.δε μου αρέσει όταν ο σπύρακλας προσπαθεί να διαστείλει την καμπίνα του ασανσέρ.μπορεί να κοπούν τα σκοινιά.δε μου αρέσει που οι περισσότεροι φίλοι μου καπνίζουν.δε μου αρέσει το σπανακόριζο.δε μου αρέσει που σπουδάζω ακόμα.δε μου αρέσει που ο michael έχει 8 χρόνια να βγάλει άλμπουμ.δε μου αρέσει που το δύοτρίαντα αργεί.πάντα.δε μου αρέσει που σε λίγες ώρες θα ξημερώσει.δε μου αρέσει που η γεωργία είναι στην καβάλα.δε μου αρέσει που ο γιώργος είναι στο έλ.έι.δε μου αρέσει που η πένη είναι στη μύκονο.δε μου αρέσει το ουίσκι.δε μου αρέσουν τα τσίρκο.δε μου αρέσει που η ΑΕΛ πήρε το γιαννακόπουλο.δε μου αρέσει η γειτόνισσα.δε μου αρέσουν τα κολοκυθάκια.δε μου αρέσει που δεν έχω λεφτά για να πάω στη Ν.Υ.δε μου αρέσει που δε βγάζω φωτογραφίες.δε μου αρέσει όταν κολλά το εμεσέν της.δε μου αρέσει που δε νυστάζω.δε μου αρέσει να κόβω τα νύχια τόσο ώστε να φαίνεται το κρέας.δε μου αρέσει που η βαρβάρα δε λέει να ανανεώσει το μενού.δε μου αρέσει που βαριέμαι τη ζωή μου.δε μου αρέσει να δένω κορδόνια.δε μου αρέσει που δε πήγα 5μερη και πήγα ημερήσια στα Μετέωρα.δε μου αρέσει που δεν έχει στην αθήνα sitos.δε μου αρέσει που ενώ σας την είπα στο προηγούμενο post, συνεχίζετε να διαβάζετε τις βλακείες που γράφω.αυτά.

+

μου αρέσει να ξεφλουδίζω τα χείλη μου.μου αρέσει να κάνω κρακ τα δάχτυλα.των χεριών.μου αρέσει ο ήχος που κάνει το κλείστρο της φωτογραφικής.μου αρέσει το παστίτσιο.μου αρέσουν οι βόλτες με το λεωφορείο.μου αρέσει να τρώω όταν περπατώ.μου αρέσουν τα σκυλιά.μου αρέσει το kit-kat chunky.μου αρέσει να ξυπνώ τα χαράματα,να κάνω μια βόλτα στο σπίτι και να ξανακοιμάμαι.μου αρέσει να μυρίζω τη βροχή.μου αρέσει να κάνω τα πιο ηλίθια πράγματα που μπορεί να σκεφτεί άνθρωπος.παρέα με σπύρακλα βεβαίως.μου αρέσει το cheesecake της βαρβάρας.με γιώργο+μαρούλα το ανακαλύψαμε.μου αρέσει να παρατηρώ τα πρόσωπα των ανθρώπων όταν περιμένουν στη στάση.μου αρέσει το παρίσι.μου αρέσουν οι πατάτες φούρνου.μου αρέσει να ανακαλύπτω καινούργιες  μουσικές.μου αρέσει η άνδρος.μου αρέσει που οι παππούδες/γιαγιάδες μιλάνε συνέχεια.μου αρέσουν τα αλατισμένα φυστίκια.μου αρέσει το έλ.έι το χειμώνα.μου αρέσει το γέλιο της γεωργίας.μου αρέσουν οι συζητήσεις με το μητσάρα.μου αρέσουν οι καφέδες με τη σοφία.μου αρέσει το χάι-φάιβ.αυτό με τα χέρια στον αέρα.μου αρέσει η μούχλα.μεταφορικώς.μου αρέσει όταν τρώμε mcflurry με το βασίλη και την άννα.μου αρέσει το πόλις.μου αρέσει να παίζω ταμπού με το θάνο.μου αρέσει να πίνουμε το d'asti της νεφέλης.μου αρέσει που μπήκε τώρα στο εμεσεν :)χα...μου αρέσει να chatάρω με την παναγιώτα.μου αρέσει να μιλάω για τυροκομικά με την άννυ και το μίνωα.μου αρέσει που κάθεστε τόση ώρα και διαβάζετε ότι βλακεία κατεβάζει το όσο μυαλό διαθέτω.αυτά.

0τρία/μηδέν7

αν δεν ήσουν εκεί τότε, δε θα ήμουν εδώ τώρα.

σ'ευχαριστώ.

πότε

όταν δεν κοιμάσαι τα βράδια.όταν κλείνεις τα μάτια και βλέπεις ξύλινα καρουζέλ.όταν ακούς τον bruce springsteen μαζί με τον tom cruise και τη renee zellweger.όταν βλέπεις το ρολόι να γράφει δεκαπέντε+.όταν μιλάς με το δύοτρίαέναμηδέν.όταν βλέπεις το ρολόι να γράφει εικοσιμία+.όταν ξαναβλέπεις τις γέφυρες του Μάντισον.όταν ψιθυρίζεις για μια λίστα.όταν είσαι στο δύοτριάντα κι η θέση δίπλα σου είναι άδεια.όταν θα πας στην alaska in the winter.όταν υπόσχεσαι στον εαυτό σου ταξίδια.όταν ψάχνεις ένα επίθετο να συνοδέψει τη λέξη όνειρα.όταν υπογράφεις σαν τόμυς.όταν τρως λουκουμάδες και κολλάς.

θυγγνώμη

είσαι όρθιος και τραγουδάς smashing pumpkins παρέα μ'ένα κόκκινο κρασί.

έχεις ξαπλώσει στο πάτωμα και θυμάσαι χορούς που δεν χόρεψες ποτέ και νησιά.

κάθεσαι πίσω απ'το γραφείο και για 18λεπτά και 15δευτερόλεπτα ακούς μια φωνή να σου μιλάει με τη συνοδεία πιάνου.

έχεις ανέβει έξι ορόφους και δεκατέσσερα σκαλιά για να μηδενίσει ο εγκέφαλός σου.

είσαι στο τρένο και ενώ ακούς πάλι τον Zach "βλέπεις" έναν αναγεννησιακό πίνακα σε τόνους του μπλε.

"..και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου
μην κοιτάξεις μέσα,
έχει μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει μην κοιτάξεις,
μην κοιτάχτε,
ακούστε με που σας μιλάω θα πέσετε μέσα.
Τούτος ο ίλιγγος ωραίος, ανάλαφρος.θα πέσεις..

Ακούτε; Το ραδιόφωνο συνεχίζει."