Recent Posts

Monday, February 18

ας πούμε


τα ανάποδα φιλιά. κι επειδή ξαναήπια πολύ κοκακόλα, θα φτιάξω μια μικρή ταινία στο μυαλό μου. τόση δα μικρή. υπάρχει το αγόρι. δεν έχω αποσαφηνίσει ακόμα μέσα μου τι τύπος είναι. ας πούμε ότι άλλο δείχνει κι άλλο είναι. υπάρχει το κορίτσι. πιο γλυκό απ'όσο βλέπει ο κόσμος. ας πούμε ότι γίνεται γλυκό όταν είναι κοντά στο αγόρι. 

έβλεπα πριν την πρώτη αμερικάνικη ταινία του wong kar wai και συγκρατούσα συγκεκριμένες εικόνες με το μυαλό μου. μπορεί να φταίει και το σάουντρακ. εικόνες που περιελάμβαναν σπασμένα καρέ από δρομολόγια τρένων, που περιελάμβαναν ανάποδα φιλιά, εκείνον να την κοιτάει με τρομερή ηρεμία στο βλέμμα του. κι όλα αυτά ενώ από πίσω ακουγόταν σε λούπα το the greatest της cat power.

ωραία. πάμε πίσω. πάντα πίστευα οτι για να φτιάξεις ένα δομημένο σενάριο θα πρέπει να σκιαγραφήσεις τις προσωπικότητες των χαρακτήρων σου και να επιλέξεις δέκα, είκοσι λέξεις κλειδιά γύρω απ'τις οποίες θα χτίσεις γεγονότα, συναισθήματα, αμηχανες στιγμές, άηχες στιγμές.
αν με λέγανε wong kar wai κι ακολουθούσα τη λογική του μυαλού του θωμά οι λέξεις που έπαιξα μαζί τους ήταν καφέ, blueberry pie, έρωτας, μπαρ, προδοσία, απελπισία, φυγή, καρτποστάλ, τύχη, εμπιστοσύνη, επιστροφή, μεσάνυχτα, φιλί.
στη δική μου ταινία, τις λέξεις με τις οποίες θα παίξω δεν τις έχω βρει ακόμα. αν όμως τραβούσα πλάνα, τα σημεία κλειδιά -αυτά που δεν το καταλαβαίνεις αλλά είναι το άλφα και το ωμέγα- θα ήταν: ανάποδα φιλιά, τρένα, νυχτερινή αθήνα, ντόνατς, δόντια να αγγίζονται, γέλια, μεσημεριανοί ύπνοι, σοκολάτες, ξημέρωμα, κουτάλια.

η χρωματική παλέττα με την οποία έπαιξε ο νοτιοκορεάτης είχε μέσα μπλε, κίτρινο, πράσινο.
στη δική μου, θα 'χει γκρι και κόκκινο.

την ταινία του, την ονόμασε my blueberry nights.
τη δική μου θα την ονόμασω ιστορία.

καληνύχτα
θωμ


0 είπαν πως:

Post a Comment